درد و دل |
||
|
سهم من اززندگی خدائیست به بزرگی هرانچه که دیده ام! راه رابازمیکندبرای برداشتن قدمهایی پوچ...!!! میدانم دوستم دارد!اگرصددفعه برگردم مراخواهدپذیرفت... زیراامیدبه تکراراشتباهات من ندارد. پس توهم مراباورکن! درزندگی من تکرارنمیشوی!!! |
||
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alternative content | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:|
|
||
|
کجا بــودي وقتي برات شکستـم يخ زده بود شـاخه گُلم تو دستـــم کجــا بـودي وقتــي غريبــي و درد داشت مـن تنها رو ديوونه ميـــکـرد کجــا بودي وقتي کنـار عکســـات شبا نشستم به هواي چشمـــات کجا بــودي ببيني مــن ميســـوزم عيــن چشــات سيـاهه رنـگ روزم ســـرزنشــــاي مردمـــو شنيـــدم هــر چــي که باورت نميشه ديـدم کنـــايه هــاشونــو به جون خريدم نبــود ستــاره ام شبـا گريه چيـدم کجا بودي وقتي اشکــام ميريخت خون جاي گريه از چشام ميـريخت کجـــا بودي وقتـــي آبـــروم مـــرد امــا به خـاطر چشات قسم خـورد کجـــا بودي وقتي که پرپر شـــدم سوختم و از غمت خاکستر شدم خنده واسه هميشه از لبـام رفت رسيدن از مرمر رويــاهـــــام رفت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 13:49 | ||
|
|
||
|
یادته یه روزی بهم گفتی:هر وقت خواستی گریه کنی برو زیرِ بارون که نکنه نامردی اشک هاتو ببینه و بهت بخنده گفتم: اگه بارون نیومد چی؟؟؟ گفتی: اگه چشم های قشنگ تو بباره آسمون گریه ش میگیره گفتم: یه خواهش دارم؛ وقتی آسمونِ چشام خواست بباره تنهام نزار گفتی: باشه… حالا امروز من دارم گریه میکنم اما آسمون نمی باره و تو هم اون دور دورا ایستادی و داری بهم می خندی!!!
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 13:40 | ||
|
|
||
|
شب گریه های زار امانم نمی دهد نفرین روزگار امانم نمی دهد گفتم ز سوز دل بنویسم برای تو چشمان اشکبار امانم نمی دهد یکدم به چشم خسته من خواب ره نیافت سودای انتظار امانم نمی دهد هر صبح و شام زخم زبانها و طعنه ی پنهان و آشکار امانم نمی دهد دلتنگ پرسه های غروب خزان شدم افسوس... این بهار امانم نمی دهد صد بار توبه کردم و صد ره شکستمش چون نفس نا بکار امانم نمی دهد گفتم ز یاد می برمش بعد از این ، ولی این قلب بی قرار امانم نمی دهد
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 13:37 | ||
|
|
||
|
یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 13:36 | ||
|
|
||
|
شکستم باز هم من در تب خود . . .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 12:55 | ||
|
|
||
|
ای شب از رویای تو رنگین شده
سینه از عطر توام سنگین شده
ای به روی چشم من گسترده خویش
شادیم بخشوده از اندوه بیش
همچو بارانی که شوید جسم خاک
ای تپش های تن سوزان من
اتشی در سایه ی مژگان من
ای ز گندم زارها سرشارتر
ای ز زرین شاخه ها پربارتر
ای در بگشوده بر خورشیدها
ای دو چشمانت چمنزاران من
داغ چشمت خورده بر چشمان من
پیش از اینت گر که در خود داشتم
هر کسی را تو نمی انگاشتم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 11:23 | ||
|
|
||
|
چه زیبا می شود زلفت زنی گر شانه ای کمتر
چه مخمور است چشمت گر کشی پیمانه ای کمتر
فروغ شمع چون با جلوه حسنت شود بی نور
از ایـن حسرت بمیـرد شمع گر بیگانه ای کمتر
تبسم بر لب لعلت ملیح و جانفزا باشد دلم مشکن به قهری تا شود افسانه ای کمتر
گلستان امیدم از تو پـر نقش و نگار آمد
شکوفـا ایـن گلستان تـا بـود غمخانه ای کمتر
نـصیـبـم از ملامتها جـنـون شـد در غـمـت جانا
دلم را کن مداوا تا شود دیوانه ای کمتر
تو باشی جان شیرینم که با سختی ز تن رفته
به تن بازآی ای جان تا شـود ویرانه ای کمتر
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 11:11 | ||
|
|
||
|
در جـمـعـشان بـودم که پـنـهـانی دلـم رفت
بــاور نـمـی کــردم بــه آســـانی دلـم رفت
از هـم سـراغـش را رفـیـقـان می گـرفـتـنـد
در وا شـد و آمــد بـه مـهـمـانی... دلم رفت
رفــتــم کـنــارش ، صـحـبتـم یـادم نـیـامــد!!
پـرسـیـد: شعـرت را نمی خـوانی؟ دلم رفت
مـثـل مـعــلـم هـا بـه ذوقـــم آفـریـن گــفـت
مــانـنــد یـک طــفــل دبـسـتــانـی دلـم رفت
مــن از دیــار «مـنــزوی» ، او اهــل فـــردوس
یک سیـب و یـک چـاقـوی زنجانی ؛ دلم رفت
ای کاش آن شب دست در مویش نمی بـرد
زلـفش که آمــــد روی پـیـشـانی دلم رفــــت
ای کـاش اصـلا مـــن نمی رفــتـم کــنــارش
امـا چـه سـود از ایـن پشیــمـانی دلـم رفـت
دیگـر دلـم ــ رخت سفیدم ــ نـیـست در بـنـد
دیـروز طـوفـان شد،چه طـوفـانی... ( )رفت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 11:2 | ||
|
|
||
|
برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست
گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست
آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک
جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست
این قافله از قافله سالار خراب است
اینجا خبر از پیش رو و باز پسی نیست
تا آئینه رفتم که بگیرم خبر از خویش
دیدم که در آن آئینه هم جز تو کسی نیست
من در پی خویشم ، به تو بر می خورم اما
آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست
آن کهنه درختم که تنم زخمی برف است
حیثیت این باغ منم ، خار و خسی نیست
امروز که محتاج توام ، جای تو خالیست
فردا که می آیی به سراغم نفسی نیست
در عشق خوشا مرگ که این بودن ناب است
وقتی همه ی بودن ما جز هوسی نیست
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 11:1 | ||
|
|
||
|
آنچه کردی با دلم چنگیز با ایران نکرد
مثل چشمت کشورم را لشکری ویران نکرد
با خودم گفتم زمان این درد را کم می کند
سال ها گفتم ولی این درد را درمان نکرد
صورتم را سرخ کردم تا نفهمد هیچ کس
هر چه کردم چشم ها این راز را پنهان نکرد
گرچه بر شیراز دل آتش زدی ظلمت ولی
دل بریدن را برایم لحظه ای آسان نکرد
مثل آتش ریختی هرلحظه در تابوت من
شعله هایت را که پنهان خاک گورستان نکرد.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:58 | ||
|
|
||
|
کجا دیدی زیانی از نگاه گاهگاه من
چرا یکدم نکردی رحم بر حال تباه من
میان بزم مشتاقان تماشا داشت در مجلس
نگاه دیر دیر یار و آه گاهگاه من
به پای غیر می سوزی تو ای شمع شب تارم
بجز مهر و وفاداری چه بود آخر گناه من
چرا آن عهد و پیمانها که بستی زود بشکستی
اگر دیـدی خطا بـنگر نگاه عذر خواه من
ز سـوز سـینـه هـر دم آتـشـی در سینه افروزم
بـسـوزد گـر بـیــفـتــد در جـهـان اخـگــر ز آه مـن
دلـی دارم کـه مـالامـال خــونـســت از فـراق تـو
بجز این قلب خونین نیست در عشقت گواه من
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:56 | ||
|
|
||
|
دستانم گرمی دستانت را می خواهد پس دستانم را به تو میدهم
قلبم تپش قلبت را می خواهد پس قلبم را به تو میدهم چشمانم نگاه زیبایت را می خواهد پس نگاهم از آن توست عشقم تمامی لحظات تو را می خواهند وبرای با تو بودن دلتنگی میکنند دل من همانند آسمان ابری از دوری تو ابری است درخشش چشمانم همانند خورشید درخشان انتظار چشمانت را می کشند پس بدان اگر پروانه سوختن شمع را فراموش کند من هرگزفراموشت نخواهم کرد. عاشـــــــقـــــــــانـــــــه دوســــــتت خواهــــــــــم داشـــــــــــت.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:45 | ||
|
|
||
|
ای زندگی من.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:41 | ||
|
|
||
|
باز هم گرما به سرزمین سرده وجودم باز گشت
و باز هم قلب کوچکم شروع به تبیدن کرد
.من ادعای عشق نمی کنم
چه کنم نمی توانم
.شاید زندگی دوباره لبخندی به رویم زد
لبخندی به وسعت دل تمام عاشقان
لبخندی نابایان
ولی من هنوز ادعای عشق نمی کنم
حتی اگر چشمان بی فروغم باز هم به روی دیدگان زیبایت گشوده شود
.بگزار.......
بگزار در تنهایی نفس بکشم و تا عمق وجودم احساس آرامش کنم.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:37 | ||
|
|
||
|
کاش میدانستی که درون قلبم خانه ای داری تو که همیشه آنرا با شفق می شویم و با آن میگویم که تویی مونس شبهای دلم کاش میدانستی باغ غمگین دلم بی تو تنها شده است و گل غم به دلم وا شده است کاش میدانستی که درون قلبم با تبشهای عشق هم صدا هستی تو .کاش میدانستی که وجود تو و گرمای صدایت به من خسته و آشفته حال زندگی می بخشد
کاش میدانستی....... کاش می دانستی........
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:34 | ||
|
|
||
|
من از قصه زندگی ام نمی ترسم من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم. ای بهار زندگی ام اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد برگرد باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده. بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم بدان که قلب من هم شکسته بدان که روحم از همه دردها خسته شده. این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد. بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:26 | ||
|
|
||
|
در تاریکترین لحظات زندگی ام
خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است
کارم از گریه گذشته است به آن میخندم
من به مردن راضیم لیکن نمی آید اجل
بخت بد بین کز اجل هم ناز میباید کشید
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 10:19 | ||
|
|
||
|
اميدم رو به برگشتت گره كردم همين روزا مي دونم كه ازم دوري نشستم منتظر اينجا با احساسم سر جنگم توي تنهايي و ترديد از اون روز كه نگاه من چشات و زير بارون ديد خيالم رو سپردم تا دلم پيش دلت باشه مبادا غير چشمونت نگاهم رو كسي وا شه به دل گفتم به جز عشقش غريبه باشه با دنيا مي دونم برمي گردي تو نشد امروز مياي فردا هنوزم وقتي كه بارون ميكوبه روي هر شيشه نگاهت مثل يك تصوير جلو چشمام رد ميشه دلم تا آخرين لحظه مي مونه پاي احساسش ديگه چيزي نمي گم جز بيا برگرد گلم خواهش بهونه مي كنه قلبم ببينم رنگ چشمات و مي سازم خونه از عشقت تو روياهام فقط با تو اگه اينجا بدون تو واسم زندونه تنهايي تمومه دلخوشيم اينه به فكر من تو اونجايي مي دونم مثل احساسم واسم يك آرزو هستي يه لحظه برنمي گردم حالا كه دل به من بستي
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:56 | ||
|
|
||
|
خيال كردم كه درگيره تو بودن خيلي آسونه نگاهت مثل يك نوري ميشه خورشيده اين خونه كويره خشك احساسم يه جون تازه مي گيره تو كه باشي خيال من شب و روز با تو درگيره چه خوابهايي كه مي ديدم نشد تا با تو تعبير شه نذاشتي تا كه احساسم با احساس تو درگير شه دريغ مهربونيت و مثل بارون واسه خاكه نموندي پاي احساسم حسابت پيش من پاكه الفباي محبت رو نمي شناسه دل سنگت نمي دونم چرا بازم ميشم اين روزا دلتنگت پريشونم نميذاري بگيرم حرم دستات و شايد يك پنجره واشه ميون قلب من با تو چرا آروم نمي گيري كنار لحظه هاي من تنم ميلرزه تا ميري منه بي تو توي بي من يه كاري كن كه اميدم نگيره رنگ تاريكي كه تنها پل ميون ما شده يك راه باريكي
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:54 | ||
|
|
||
|
خاطره مثل آسمون تو آبيه نگاهته بگيرن آسمونت و سياهي تو خيالته از وقتي رفتي واسه من معني نداره آسمون با رفتنت سياه شدن تموم خاطراتمون مثل يه زندونه برام اين خونه و پنجره هاش وقتي كه رفتي همه چي مرد با تو و خاطره هاش نمي دونم به كي بگم حس كنه حرفهاي من و نخنده مثل تو به من بگيره دستاي من و مثل يه خوابه واسه من اين لحظه ها كه ميگذره كابوس تنهايي من تو رو از اينجا ميبره به كي بگم تنها شدم بي تو قده يه آسمون رفتي و با سياهي خط كشيدي روي دلهامون كاشكي ميذاشتي از خودت واسه ام بمونه خاطره به جاي تو اون من و تا آخر رويا ببره بازم غروب شد و دلم گرفته پشت پنجره ميميره پيش چشم من تو و يه دنيا خاطره
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:51 | ||
|
|
||
|
يه وقتها رنگ لبخندي ميشينه رو لب بسته ام چشام بارونيه عمري به روي صورت خسته ام مثل شمعي تو دست باد لرزون و پريشونم تو زندوني پر از دردم به جرمي كه نمي دونم نديده بي پناهيم و كسي تو مرز تنهايي صدا كردم نفهميدي خدايا گر تو اينجايي عذاب زنده بودن هم شده آوار بر دوشم بگو تا كي با غمها تو اين زندان هم آغوشم دارم حس مي كنم هر شب حضور غم رو تو خونه كنارم نيست يك لحظه كسي كه درد و مي دونه شكسته نقش تصويرم توي آئينه تو در تو مثل كابوس تنهايي همه اش اينجاست رو در رو دارم ميميرم از گريه توي آغوش تنهايي مي بندم چشماي خيس و ميگم شايد تو اينجايي مي دونم دست تقديره بايد تسليم شد گاهي حقيقت داره كه دنيا به هم ميريزه با آهي عذابم ميده اين رويا كه هر شب با غمم جوره مي دونم برنمي گرده همونكه از دلم دوره
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:49 | ||
|
|
||
|
از این به بعد تنهام
تنهای تنها
می خوام تنها ادامه بدم
می خوام تنها در خودم زندگی کنم و در دنیای خودم
دیگه طاقت شکستن دوباره رو ندارم
دیگه تحمل درد کشیدن رو ندارم
من از آدما میترسم
من از همه چیز و همه کس می ترسم
من از دنیای خاکی هم می ترسم
رسیدم به ته خط
رسیدم به جایی که می گن راه برگشتی نداره
رسیدم به نقطه ای که سر خط نداره
واین نقطه یعنی نقطه پایان
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:44 | ||
|
|
||
|
و روزی خواهد رسید
روزی که از غفلت زندانبان زندگیم استفاده کنم
و پرواز از این زندان تاریک را برگزینم
نمیدانم بعد از پرواز چه بر سرم خواهد آمد
و چه کسانی پروازم را باور خواهند کرد
اما این را میدانم در نهایت در فراموشگاه ابدیشان نقش خواهم بست و خاطراتم یکی پس از دیگری از یادها خواهد رفت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:43 | ||
|
|
||
|
در اندیشه هایم دیگر جایی برای دلباختن نگذارده ام
وجودم را به تاریکی ها بخشیده ام
و اکنون در خانه ی تنهایی ها سکنی گزیده ام
هربار از نامردی این نامردمان سراسر وجودم به لرزه در می آید نامردمانی که روزگاری میپنداشتم انسانند و عاشق.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:43 | ||
|
|
||
|
نوشته هایم دیگر بوی مرگ به خود گرفته اند و امید هم کم کم از این نوشته های سرشار از
درد رخت بر میبندد. هر روز که میگذرد بیش از پیش به عبث بودن این زندگی پی میبرم.
لحظاتم را به بهای ناچیزی به نفرت و انتقام فروخته ام و از این سردرگمی چیزی جز خستگی
و آوارگی نصیبم نشده است.نمیدانم چه شد که اینگونه دنیا را ترک کرده و خویشتن را به تنهایی و حبس ابد در خود محکوم کردم. نمیدانم چه شد که شاهرگ زندگیم را با تیغ حسرت
و ناامیدی بریدم و به کمای همیشگی اشک و افسوس فرو رفتم. مقصر که بود که اینگونه از
همگان دست شستم و با زمین و زمان به جنگ برخاستم.دیگر رمقی برای چشمهای خسته
ام نمانده و اشک هم یارای جاری شدن ندارد.دیگر حتی نای شکوه و شکایت از خود، خاکیان
و سرنوشت را هم ندارم.کاش میتوانستم از این نیستگاه خود را بر فراز بادگیرهای زندگی
بکشانم و از آنجا خود را به ابدیت پیوند دهم.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط حجت در 22:41 | ||
