شبی

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی ، ترا با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم

تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم

پس از یک جستجوی نقره ای

در کوچه های آبی احساس

تو را از بین گل هایی که در تنهایی ام رویید ، با حسرت جدا کردم

و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنّای دلم گفتی

دلم حیران و سرگردان چشمانی است رویایی

و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها کردم

همین بود آخرین حرفت

و من بعد از عبور تلخ و غمگینت

حریم چشم هایم را به روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشید وا کردم

نمی دانم چرا رفتی

نمی دانم چرا ، شاید خطا کردم

و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی

نمی دانم کجا ، تا کی ، برای چه ،

ولی رفتی و بعد از رفتنت

باران چه معصومانه می بارید

و بعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت

و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد

و گنجشکی که هر روز از کنار پنجره

با مهربانی دانه بر می داشت

تمام بال هایش غرق اندوه غربت شد

و بعد از رفتن تو آسمان چشم هایم خیس باران بود

و بعد از رفتنت انگار کسی حس کرد من بی تو

تمام هستی ام را از دست خواهد رفت

کسی حس کرد من بی تو

هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد

و بعد از رفتنت دریا چه بغضی کرد

کسی فهمید تو نام مرا از یاد خواهی برد

و من با آن که می دانم تو هزگز یاد من را

با عبور خود نخواهی برد

هنوز آشفته ی چشمان زیبای توام

برگرد !

ببین که سرنوشت انتظار من چه خواهد شد

و بعد از این همه طوفان و وهم و پرسش و تردید

کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت :

تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو

در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم

و من در حالتی ما بین اشک و حسرت و تردید

کنار انتظاری که بدون پاسخ و سردست

و من در اوج پاییزی ترین ویرانی یک دل

میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر

نمی دانم چرا ؟ شاید به رسم و عادت پروانگی مان باز

برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:6 | |

سکوت

سکوت عجیبی دارد اینجا
تنها من مانده ام و خیال بودنت، آن صدای (با لهجه ات )"خنده هایت و نوشته هایم که ...
با دلم چه کرده ای!؟ با من چه می کنی !؟
دلم برایت تنگ می شود
وقتی می خواهمت
وقتی بلند بلند می خوانمت ونیستی، تنهایی عجیبی است
دیوانه ام می کند گاهی ...
می دانم آرزوی دیدنت فقط خیالیست شیرین ...
کاش اینجا بودی
درست روبروی من!
سکوت می کردیم و در آن سکوت
من جرعه جرعه از شهد نگاهت سیراب می شدم
کاش می دانستی دلتنگی با دلم چه ها می کند
کاش می دانستی دلم...

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:5 | |

یک دنیا

 یک دنیا حرف برای تو دارم ، یک دنیا پر از حرفهای نگفته، یک دنیا پر از بغض های نشکفته. با منی ، هر جا و اینک آمده ام تا مثل همیشه سنگ صبور روزهای دلتنگی ام باشی!

دلم به وسعت یک آسمان تیره غمگین است . صدایی نیست ، مأوایی نیست ، حتی سایبان روزهای دلتنگی نیز دیگر جوابگوی دلتنگی هایم نیست.

من آمده ام! اینجا ، کنار دلواپسی های شبانه ات،‌ کنار شعله ور شدن شمع وجودت ،اما نمی دانم چرا دلم آرام نمی گیرد...

دلم گرفته، دلم سخت در سینه گرفته، با تمام وجود تو را می خوانم ؛ از تو چیزی نمی خواهم جز دریای بی ساحل وجودت را، جز دستهای مهربانت را، جز نگاه آرامت را که دیرزمانی است در سیل باد بی وفای زمانه گم کرده ام.

هر شب حضورت را در کلبه خیال خویش می آورم، وجودت را با تمام هستی باقیمانده در نهانخانه قلبم نهان می کنم ، چشم هایم را باز نمی کنم تا شاید بتوانم تصویرت را بر روی پلک های بسته ام حک کنم ، اما باز هم جای تو خالی است... .

شاید اگر جای تو بودم ؛ کمی، فقط کمی برای مرگ تدریجی نیلوفرهای خاطره اشک می ریختم ، شاید اگر جای تو بودم ؛ طاقت دیدن چشم های خیره و خسته ات را نداشتم، شاید اگر جای تو بودم؛ بلور بغضم را با تلنگری آسان می شکستم تا بدانی، تا بدانی که چقدر دوستت دارم... .

این بار به دیدنت آمده ام ، برایت گلاب آورده ام ، دستهایم تنها سنگ سردِ خانه ات را احساس می کنند اما بدان یاس های سپید احساسمان هنوز گرم گرم اند!!!

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:4 | |

دلم دردش را می گویم

دلم دردش را می گویم و قلم زندگی درد دلم را در این دفتر عشق می نویسد!
دلم درد هایش را می گوید ، چشمهایم می گرید و تو نیز میخوانی دردهایی را
که با چشمهای گریان نوشته ام...
بخوان درد این دل خسته و عاشقم ... بخوان و بدان که من دیوانه ام!
دیوانه تو ، قلب مهربانت و آن چهره ماهت...
عاشقانه آن چه که برایت با احساسی پاک نوشته ام بخوان و این دل عاشق مرا
درک کن....
قطره قطره اشکهایم را در کلماتی که دیوانه وار در کنار هم قرار داده ام و از آنها

جمله ای برای تو ساخته ام را ببین ! حالا فهمیدی که چقدر دوستت دارم؟
بخوان هر آنچه که از تو گفته ام و نوشته ام !
بخوان و با من بمان ! عاشقتر از همیشه بمان !
تو گرفتار یک قلب دیوانه شده ای ، دیوانه ای که لحظه به لحظه به یاد تو هست و با
یاد تو این لحظات لعنتی زندگی را می گذراند!
دیوانه ای که شب و روز قلمی در دست دارد و از عشق تو می نویسد!
دلم دردش را می گوید ، تو میخوانی و با خواندن آنچه که از عشق گفته ام اشک
می ریزی ....
بخوان درد این دل دیوانه را و ببین که چقدر تو را دوست دارم عزیزم...

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:0 | |

هیچ وقت

بدون اینکه مهم باشه, چه اندازه فاصله داره

نمی تونه از قلبت, فاصله بیشتری داشته باشه

برای همیشه, به شخصیتی که داریم اعتماد کنیم

و چیز دیگه ای, اهمیت نداره

هیچ وقت تا به حال اینقدر رو راست نبودم

زندگی برای ماست, هر جور که می خواهیم باید زندگی کنیم

من همه این حرفها, رو فقط به زبون نمیارم

و چیز دیگه ای اهمیت نداره

اعتمادی که به دنبالش میگردم رو , در تو پیدا می کنم

برای ما هر روز , اتفاق متفاوتی می افته

برای نظرهای متفاوت, ذهنت رو باز بذار

و چیز دیگه ای اهمیت نداره

هیچ وقت برات مهم نباشه که بقیه, چی میگن

هیچ وقت برات مهم نباشه که بقیه, چه نقشی رو بازی میکنن

هیچ وقت برات مهم نباشه که بقیه, چه کار میکنن

هیچ وقت برات مهم نباشه که بقیه, چی میدونن
و من میدونم 

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:52 | |

چقد سخته

چقد سخته که عشقت روبروت باشه ، نتونی همصداش باشی

چقد سخته که یکدنیا بهاء باشی ، نتونی که رها باشی 
چقد سخته ....

چقد سخته که بارونی بشی هر شب ، نتونی آسمون باشی 

چقد سخته که زندونی بمونی بی درو دیوار ، نتونی همزبون باشی

چقد سخته ....

چه بدبخته قناری که بخونه اما رویاش ، حس بیرونه

چه بدبخته گلی که مونده تو گلدون ، غمش یک قطره بارونه

چقد سخته که چشمات رنگ غم باشه ولی ، ظاهر پر از خنده

چقد سخته که عشقت آسمون باشه ولی ، آسون بگن : چنده ؟

چقد سخته کلامت ساده پرپر شه نتونی ناجی اش باشی 
چقد سخته که رفتن راه آخر شه ، نتونی راهی اش  باشی

چقد سخته تو خونه ات عین مهمون شی ، بپوسی ، خسته ویرون شی

چقد سخته دلت پر باشه ، ساکت شی ولی تو سینه داغون شی

چقد سخته که یکدنیا صدا باشی ولی ، از صحنه خوندن جدا باشی

چقد سخته که نزدیک خدا باشی ولی ، غرق ادا باشی

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:49 | |

اولین نفر

اولين کسي که عاشقش ميشي دلتو ميشکونه و ميره . دومين کسي رو که مياي دوست داشته باشي و از تجربه قبلي استفاده کني دلتو بدتر ميشکنه و ميزاره ميره . بعدش ديگه هيچ چيز واست مهم نيست و از اين به بعد ميشي اون آدمي که هيچ وقت نبودي . ديگه دوست دارم واست رنگي نداره .. و اگه يه آدم خوب باهات دوست بشه تو دلشو ميشکوني که انتقام خودتو ازش بگيري و اون ميره با يکي ديگه ...... اينطوريه که دل همه آدما ميشکنه

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:45 | |

بی تو مهتاب شبی باز از آن كوچه گذشتم

بی تو مهتاب شبی باز از آن كوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه كه بودم 

در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد كه شبی با هم از آن كوچه گذشتیم

پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ریخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید : تو به من گفتی :

از این عشق حذر كن!

لحظه ای چند بر این آب نظر كن

آب ، آئینه عشق گذران است

تو كه امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا ،‌ كه دلت با دگران است!

تا فراموش كنی، چندی از این شهر سفر كن!

با تو گفتم :‌

"حذر از عشق؟

ندانم!

سفر از پیش تو؟‌

هرگز نتوانم!

روز اول كه دل من به تمنای تو پر زد

چون كبوتر لب بام تو نشستم،

تو به من سنگ زدی من نه رمیدم، نه گسستم"

باز گفتم كه: " تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو درافتم، همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم

سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم...!

اشكی ازشاخه فرو ریخت

مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت!

اشك در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید،

یادم آید كه از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه كشیدم

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:58 | |

خانه دوست كجاست؟

خانه دوست كجاست؟
در فلق بود كه پرسید سوار
آسمان مكثی كرد
رهگذر شاخه نوری كه به لب داشت
به تاریكی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
نرسیده به درخت،
كوچه باغی ست كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه‌ی پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ، سر به در می‌آرد،
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می‌گیرد
در صمیمت سیال فضا، خش خشی می‌شنوی:
كودكی می‌بینی
رفته از كاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه‌ی نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست كجاست؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:55 | |

روزی از روزها ،

روزی از روزها ،

شبی از شب ها ،

خواهم افتاد و خواهم مرد ،

اما می خواهم هر چه بیشتر بروم .

تا هرچه دورتر بیفتم ،

تا هرچه دیرتر بیفتم ،

هرچه دیرتر و دورتر بمیرم .

نمی خواهم حتی یک گام یا یک لحظه ،

پیش از آن که می توانسته ام بروم و بمانم ،

افتاده باشم و جان داده باشم ،

همین .

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:52 | |

سوال

استادى از شاگردانش پرسید :

چرا مردم هنگامیکه خشمگین هستند، صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟

شاگردان فکرى کردند و یکى از آنها گفت :

شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند. امّا پاسخ‌هاى هیچکدام، استاد را راضى نکرد.

آنها براى اینکه فاصله را جبران کنند، مجبورند که داد بزنند.

هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آنها باید صدایشان را بلندتر کنند.

سپس استاد پرسید :

چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است.

فاصله قلب‌هایشان بسیار کم است.

سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند. این هنگامى است که دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آنها باقى نمانده باشد.

اینجا بین انسان و خدا هیچ فاصله ای نیست. می توانی در اوج همه شلوغی ها بدون اینکه لب به سخن باز کنی با او حرف بزنی.

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:44 | |

خدای تنهایی های من

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:34 | |

چرا دنیا

چرا دنیا چرا دنیا ، منو می خوای تک و تنها
همش هم گریه ی بارون شدم هم سایه ی ابرا

دلم غمگینه غمگینه ، غروبای غم انگیزه
چرا باید بشم خیره ، به اشکایی که می ریزه

بگو بگو که آره ، هر شب یه روزی داره
اونکه منو برده از یاد ، برمیگرده دوباره

تو که میدونی دنیا ، داره پیر میشه این دل
بزار برگرده پیشم ، مثل موجی به ساحل

منو دادی به دستای ، شبای سرده تنهایی
چرا رحمی تو قلبت نیست ، آخه دنیا چه دنیایی

چرا هیشکی نمی دونه چه بغضی توی شب هام

چه زخم هایی ازت دنیا رفیقه قلب تنهام

بگو بگو که آره ، هر شب یه روزی داره
اونکه منو برده از یاد ، برمیگرده دوباره

تو که میدونی دنیا داره ، پیر میشه این دل
بزار برگرده پیشم مثل ، موجی به ساحل

بگو بگو که آره ، هر شب یه روزی داره
اونکه منو برده از یاد ، برمیگرده دوباره

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:30 | |

دنیا دنیا

ماه توی دستامه وقتی تو پیش منی
نه تو نمی تونی از عشقم دل بکنی

تو مال منی ، طوال منی
دنیا دنیا تو رو میخوام

تو یاس منی ، احساس منی
جز تو ، کسی رو نمی خوام

تو مال منی ، طوال منی
دنیا دنیا تو رو میخوام

تو یاس منی ، احساس منی
جز تو ، کسی رو نمی خوام

دنیا دنیا تو رو می خوام

تو رو می خوام ، تو رو می خوام

تا تو رو دارم زندگی بهشته برام
انگار خدا عشق تو رو نوشته برام

تو مال منی ، طوال منی
دنیا دنیا تو رو میخوام

تو یاس منی احساس منی
جز تو کسی رو نمی خوام

تو مال منی ، طوال منی
دنیادنیا تو رو میخوام

تو یاس منی احساس منی
جز تو کسی رو نمی خوام

تو مال منی ، منی ، منی ، منی

مال منی

تو تو تو تو تو ، تو رو میخوام

یاس منی

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:27 | |

اونکه که میگه

اونکه داره بی تفاوت می گذره رد میشه از من
اونکه داره بی بهونه دور میشه همیشه از من

اونکه تو خواب و خیالش من و دیگه راه نمیده
اونکه که میگه از تموم خاطراتش دل بریده

اون تو نیستی ، اون تو نیستی

اون تو نیستی نه نمیشه باورم
اون تو نیستی بزار از خواب بپرم

اون تو نیستی اونکه که دوستم نداره
اون که داره من و تنهام می ذاره

اون تو نیستی نه نمیشه باورم
اون تو نیست بزار از خواب بپرم

اون تو نیستی اونکه که دوستم نداره
اون که داره من و تنهام می ذاره

اینا رو تو خواب میبینه ، شب تنهایی بلنده
اونکه اشکام و می بینته ، ولی چشماش و میبنده

اونکه هیچ حسی نداره به من و این همه دردم
اونکه میگه تا قیامت پیشه تو بر نمی گردم

اون تو نیستی نه نمیشه باورم
اون تو نیستی بزار از خواب بپرم

اون تو نیستی اونکه که دوستم نداره
اون که داره من و تنهام می ذاره

اون تو نیستی نه نمیشه باورم
اون تو نیستی بزار از خواب بپرم

اون تو نیستی اونکه که دوستم نداره
اون که داره من و تنهام می ذاره

اونکه داره بی تفاوت می گذره رد میشه از من
اونکه داره بی بهونه دور میشه همیشه از من

اونکه تو خواب و خیالش من و دیگه راه نمیده
اونکه که میگه از تموم خاطراتش دل بریده

اون تو نیستی ، اون تو نیستی

اون تو نیستی نه نمیشه باورم
اون تو نیستی بزار از خواب بپرم

اون تو نیستی اونکه که دوستم نداره
اون که داره من و تنهام می ذاره

اون تو نیستی نه نمیشه باورم
اون تو نیست بزار از خواب بپرم

اون تو نیستی اونکه که دوستم نداره
اون که داره من و تنهام می ذاره

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:24 | |

یه نگاه

یه نگاه آره یه نگاه ، دوست دارم من بخدا
یه ستاره یه صدا ، من نمیشم از تو جدا

یه نفر آره یه نفر ، دل و با خودت ببر
یه پری آره یه پری ، تو از همه عالم سری

عشق منی تو عمر منی
هر جا باشم توی قلب منی

روی لب هام فقط اسم تویه
تو حس خوبه عاشق شدنی

عشق منی آره عمر منی
آره دوست دارم و تو مال منی

عشق منی عمر منی
یادت باشه تو خیال منی

هر جای دنیامی ، تو شانس فردامی
مثل فرشته ها ، هر شب تو رویامی

همه ی باورم از تو نمی گذرم
تو حس خوبه لحظه هامی

هر روز و هر لحظه تو رو می بینم و
تو فکرم دستات و بازم می گیرم و

چشمام می بندم ، یادت می افتم و
آره تو همیشه باهامی

عشق منی تو عمر منی
هر جا باشم توی قلب منی

روی لب هام فقط اسم تویه
تو حس خوبه عاشق شدنی

عشق منی آره عمر منی
آره دوست دارم و تو مال منی

عشق منی عمر منی
یادت باشه تو خیال منی

عشق منی آره عمر منی
آره دوست دارم و تو مال منی

عشق منی عمر منی
یادت باشه تو خیال منی

عشق منی

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:23 | |

تو نفسه دوباره بودی

تو نفسه دوباره بودی
وقتی تو شبم ستاره بودی

تو زمزمه بارون تو قلبمو ازم ربودی

این روزا دلت جای دیگست
چشات محو چشای دیگست

برو که کشتی احساسم و
نگو چیزی فقط برو

برو بروبرو برو برو

برو برو دیگه از اینجا برو
نه دیگه نه نمی خوام عشق تو رو

برو نگو که من و تو مال همیم
حرفی نمونده که با هم بزنیم

برو برو دیگه از اینجا برو
نه دیگه نه نمی خوام عشق تو رو

برو نگو که قلب من مال تو یه
حیف دلی که گرفتار تو یه

برو برو برو برو برو برو

میدونی دلم برات می سوزه
قلبت یه روز تو تنهایی می پوسه

من و تو شدیم دو خط موازی
خودت خواستی تو زندگی ببازی

آره عشق تو پس دادم و
نمی خوام بمونی تو یادم و

برو که کشتی احساس مو
نگو چیزی فقط برو

برو برو برو برو

برو برو دیگه از اینجا برو
نه دیگه نه نمی خوام عشق تو رو

برو نگو که من و تو مال همیم
حرفی نمونده که با هم بزنیم

برو برو دیگه از اینجا برو
نه دیگه نه نمی خوام عشق تو رو

برو نگو که قلب من مال تو یه
حیف دلی که گرفتار تو یه

برو برو برو برو برو برو

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:0 | |

نشنو از نی

نشنو از نی ، نی حصیری بی نواست

بشنو از دل ، دل حریم کبریاست

نی بسوزد خاک و خاکستر شود

دل بسوزد خانه ی دلبر شود

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:55 | |

اگه مجنون بیابونگرد می شه

اگه مجنون بیابونگرد می شه
دلیلش عشق می تونه نباشه
دلش از دست لیلی خونه شاید
می ره تا از پریشونی رها شه

اگه پروانه با شمعه همیشه
نه اینکه سوختن رو دوست داره
اونم با شعله ها می جنگه اما
می سوزه پیش عشقش کم نیاره

شاید هر قصه ای اینجوری باشه
یه جوری غیر هرچی که شنیدیم
حقیقت های تلخ و ساده ای که
تو هیچ افسانه ی عشقی ندیدیم

نمی خوام مثل لیلی بی خبر شم
نمی خوام مثل مجنون در به در شی
نمی خوام جادّه ها جامو بگیرن
به جای عشق من، عشق ِ سفر شی

نمی خوام شمع باشی و بسوزی
تا من پروانه ی آتیش به پر شم
یه عمره هر دو خاکسترنشینیم
نخواه از این واست دیوونه تر شم

بذار یه جور دیگه عاشقت شم
بیا یه جور دیگه عاشقم باش
تصور کن چقد دلگیره این عشق
اگه مثل همه دیروز و فرداش

ما تصویر همیم تو آینه انگار
نمی خوام اینهمه یکجور باشیم
نذار عادت شه با هم بودن ما
بذار از هم کمی هم دور باشیم

منو از خاطرت گاهی ببر تا
منم از یاد تو گاهی جدا شم
بذار تنها بشی با خاطراتت
بذار دلواپست حتی نباشم

یا می رسیم به هم یه روز یه جایی
به همدیگه دوباره دل می بازیم
یا گم می شیم تو غوغای زمونه
به یاد هم می سوزیم و می سازیم  

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:52 | |

بار ِ دلــتـنگـیـت ُ بستی

بار ِ دلــتـنگـیـت ُ  بستی ، دیگه وقت رفتنه

داری میری و فقط خاطره هات سهم منه

دلم از حادثه خونه ،  چشام از خاطره خیس

دوس داری برو ولی نامه برامون بنویس

                 *

به تو می رسم اگه موج  ِ مسافر بذاره

 اگه دلبستگیــا  لحظــه ی آخـــر بذاره

به تو می رسم به تو  پولک نقره کوب ماه !

به تو می رسم به تو طلای این شب سیاه !

به تو می رسم به چشم  ِ انتظاری که داری

به تو می رسم به آغوش  ِ بهاری که داری

به تو که آینه ها محو تماشات می شدن

شبای تیره  چراغونی  ِ چشمات می شدن

             *

می تونی  دل  بـِکــنـــی تا ته ِ  دنیا برسی

امروزُ رها کنی تا خود  ِ فردا برسی

می تونی همسفر ِ خاطره های بد باشی

می تونی راه رسیدن به شبُ بلد باشی

می تونی تو چار دیوار ِ غربت  ِ دنیا بری

می تونی هر جا بمونی ،  می تونی هرجا بری

امّا هرگـــز نمی تونی غمُ تنها بذاری

تو مســــافری نمی شه غربتُ جا بذاری

خاطرت هرجا که باشی بازم اینجا می مونه

تا ابد غصه ی غربت  ، تو دلت جا می مونه

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:46 | |

نیاباران!

نیاباران!

زمین جای قشنگی نیست

من ازاهل زمینم،

خوب میدانم که گل با اینکه در عقد بلبل است

ولی از یک طرف پروانه را هم دوست میدارد.

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:43 | |

بهتر از تو

نرده های کنار خیابان بهتر از تو مرا میشناسند

نیمکتهای تک زیر باران بهتراز تو مرا میشناسند

عابران غبار وغریبی بیشتر از تو با من رفیقند

شهروندان شهر خموشان بهتر از تو مرا میشناسند

آنقدر چشم خود را نوشتم جای پای عبورت که دیگر

 خط کشی های طول خیابان بهتر از تو مرا می شناسند

جان آن گندمین روی ماهت بس که بوسیده ام قرص نان را

مشتری های منظومه نان بهتر از تو مرا می شناسند

بس که این کوچه پس کوچه ها را بی قرار از قرارت دویدم

 کودکان فرار از دبستان بهتر از تو مرا می شناسند

برگ های مرا در بدر کرد شب خزانی که بر من گذر کرد

رفتگرهای صبح زمستان بهتر از تو مرا می شناسند

میروم با عصای خیالی در پی رد پای خیالی

سمت آن ناکجایی که در آن بهتر از تو مرا می شناسند...

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:35 | |

متاسفم برات........

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:28 | |

نامت چه بود؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:18 | |

خلقت من

خلقت من در جهان یک وصلۀ ناجور بود 

من که خود راضی به این خلقت نبودم ، زور بود؟

خلق ازمن درعذاب و من خود از کردار خویش،

ازعذاب خلق و من یارب ، چه ات منظور بود؟

حاصلی ای دهر ازمن غیر شرِّ وشور نیست.

مقصدت از خلقت من ، سیر شرّوشور بود؟

ذات من معلوم بودت نیست مرغوب. از چه ام،

آفریدستی٬زبانم لال٬چشمت کور بود؟

ای چه خوش بود چشم می پوشیدی از تکوین من،

فرض می کردی که ناقص، خلقت یک مور بود.

ای طبیعت گر نبودم من، جهانت عیب داشت؟

ای فلک گر من نمیزادی، اجاقت کور بود؟

قصد تو از خلقت من ، خود یقین دارم فقط،

دیدن هر روز یک گون رنج جور واجور بود.

گر نبودی تابش استارهء من در سپهر،

تیر و بهرام و خور و کیوان و مه بی نور بود؟

راست گویم ،نیست جز این علت تکوین من،

قالبی لازم برای ساحت یک گور بود.

آفریدن مردمی را بهر گور اندر عذاب،

گر خدائی هست ز انصاف خدائی دور بود.

گر من اندر جای تو بودم امیر کائنات،

هر کسی از بهر کار بهتری ماءمور بود.

آنکه نتواند به نیکی پاس هر مخلوق داد،

از چه کرد این آفرینش را٬مگر مجبور بود؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:16 | |

مرا ببخش

مرا ببخش ونگير از من آسمانت را .

تورا به زندگي ات ....باز كن دهانت را .

به من بگو ...نه ... به من فحش هم بده حتي .

نگير با سر دندان ، ولي  لبانت را.

نرو . بمان و به من فرصتي بده از نو ،

كه قانعش  كنم آن قلب  مهربانت را .

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:15 | |

گناه ما

هر چند از اين دوري و چشمان قشنگت گله داريم،

تا لحظهء خوبي كه بيايي، من و دل حوصله داريم.

گفتي من و تو، قسمت يك پنجره باشيم .قبول است.

هر چند به اندازهء پرواز و قفس، فاصله داريم.

يادت که نرفته است عزيزم،  اگر درد سري هست،

از خندهء آن روز، از آن كوچه، از آن يك بله داريم.

ديگر همه را گردن اين قسمت و تـقدير نينداز.

تـقدير كدام است؟ ببين، ما خودمان مسئله داريم!

عيب از خودمان نيست؟ كه تا پاي قراري به ميان است،

هي صحبت كمبود زمان مي شود و مشغله داريم؟

انگار محال است كه ما قسمت يك پنجره باشيم،

حالا كه به اندازهء پرواز و قفس فاصله داريم.. .

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:12 | |

ای ساده دلِ

گفتم ای ساده دلِ ساده، فراموشش کن.

تا کجا چشم بدین جاده؟فراموشش کن.

دست بردار از او .خاطره بازی کافیست.

فرض کن گل نفرستاده ، فراموشش کن.

مردمان نگهش قله نشینند هنوز.

دل که در دره نیفتاده .فراموشش کن.

گفتم این تکه غزل را بفرستم نزدش.

دل ولی گفت:نشو ساده . فراموشش کن.

به شما بر نخورد پای غزل بود و شکست.

اتفاقی ست که افتاده فراموشش کن.

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:10 | |

خودت را جای من بگذار...

فقط يك گام ديگر مانده تا پای بلند دار.

كمی آهسته تر شايد ... نه ، محكم تر قدم بگذار .

به شدت خسته ام از خود ، به شدت خسته ام از تو .

بيا این جان بی ارزش ، بيا دست از سرم بردار .

خدا می داند ای مردم ، دلم چون ساقه ی گندم ،

نمی رقصد بجز با گل ، نمی ميرد مگر با خار .

نه با جن نسبتی دارم ، نه از اقوام انسانم .

مرا از من بگير و دست موجودی دگر بسپار .

خودت بنشين قضاوت كن اگر تو جای من بودی،

چه مي گفتی به اين مردم ؟ چه می كردی به اين ديوار ؟

خدايا گر چه كفر است اين ،  ولی يك شب از اين شبها ،

فقط يك لحظه - يك لحظه - خودت را جای من بگذار . . .  . 

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:6 | |

بغض نکن

بغض نکن گریه نکن .

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:54 | |

خاطره

مثل همیشه خاطره می کوفت بر سرم

                                               تا باز هم روانه شوم سمت دفترم

در فکرهای آبکی ام گیر کرده ام

                                          حتی تو را از عشق خودم سیر کرده ام

امشب تو نیستی که مرا زیر و بم کنی

                                           امشب تو نیستی که به قلبم ستم کنی

حال مرا دوباره از عشقت به هم بزن

                                            بر شیشه های عینک خود قاب غم بزن

غم آمده به زخم نگاهم نمک زده

                                          چون بند بند ثانیه هامان کپک زده

این قلب زخم خورده امانم نمی دهد

                                          این عقل کور راه نشانم نمی دهد

ای کاش چشمهات مرا هم زبان نبود

                                          اینقدر باجنون ، دلم مهربان نبود

حالا دهان که باز کنم اشک می شود

                                          انگار حرف هات همش کشک می شود

حالا دوباره ساحل و دریا موازی اند

                                          حتی کلاغ و باغچه از درد راضی اند

یادم نبود اینکه تو دیگر پرنده ای

                                          من عاشقم؟ نه خیر ! چه حرف زننده ای!

با قلب زخم خورده ی در حال انفجار

                                          در کوپه های خاطره هستیم هم قطار

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:53 | |

همیشه منتظر

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:52 | |

شهر بی عشق

یك نفر از كوچه ی ما عشق را دزدیده است
این خبر دركوچه های شهر ما پیچیده است

دوره گردی در خیابانها محبت می فروخت
گوئیا او هم بساط خویش را برچیده است

عاشقی می گفت روزی روزگاران قدیم
عشق را از غنچه های كوچه باغی چیده است

عشق بازی در خیابان مطلقا ممنوع شد
عابری این تابلو را دورمیدان دیده است

یك چراغ قرمز از دیروز قرمز مانده است
چشمكش را هیز چشمی خیره سر دزدیده است

                                      می روم از شهر این دل سنگهای كور دل
                              

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:50 | |

بگو چقدر باید داد

بگو برای پریدن چقدر باید داد؟

برای خوب دویدن چقدر باید داد؟

به بارگاه خدا میبرند روح مرا

برای دیر رسیدن چقدر باید داد؟

درون گور خودم را به چشم می بینم

در آرزوی ندیدن چقدر باید داد؟

مرا از این قفس زندگی رها نکنید

 برای دیر پريدن چقدر باید داد؟

میان بودن و رفتن کدام سهم من است؟

برای قرعه کشیدن چقدر باید داد؟

اگرچه گرگ صفت نیستم ، من انسانم

ولی برای دریدن چقدر باید داد؟

در این زمانه که نان آبروی انسانهاست،

برای قلب خریدن چقدر باید داد؟

صدای پای نبودن سکوت قلب من است

 برای نغمه شنیدن چقدر باید داد؟

درون سینه اگر جای زندگی خالی است

بگو برای طپیدن چقدر باید داد؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:48 | |

جـوانیم

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم

وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم

داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم تو

هر چند از دو چـشم خودت می چکانیم

مـن عابـــر شــکســته دل خـلوت تو ام

تا بیـکران چشــم خـــودت مــی کشانیم

یک مشـت بغض یخ زده تفسیر می کند

انـــــدوه و درد غربــت بــی همــزبانیم

وقــتی پـرید رنگ تو از پشت قصه ها

تصــویر شد نهـــایت رنـــگــین کـمانیم

تو، آن گلی که می شــکفی در خیال من

پُر می شود زعطر خوشــت زنــدگانیم

در کـهــکشان چـشم تو گم می شود دلم

سرگـشتـــه در نــــهایــتی از بی نشانیم

زیــبـــاترین ردیف غـــزلهای من توئی

ای یـــــار ســــرو قـــامت ابـرو کمانیم

حـــالا بیـــا و غــربت ما را مرور کن

ای یــــادگــــــار وســعت سبـز جوانیم

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:47 | |

به نام عشق

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن

موهات را ببند دلم را تکان نده

در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن

من در کنار توست اگر چشم وا کنی

خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن

بگذار شهر سرخوش زیبائیت شود

تنها به وصف آینه ها اکتفا نکن

امشب برای ماندنمان استخاره کن

اما به آیه های بدش اعتنا نکن....

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:44 | |

بغض تازه

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:43 | |

نداره

 چشاتو وا نکن  اينجا ،  هيچ چي ديدن نداره

   صدای  ِ سکوت ِ لحظه ها ، شنیدن نـداره

   توي آسموني که کرکسا پرواز مي‌کنن

   ديگه هيچ شاپرکي ، حس ِ پريدن نداره

   دستاي نجيب ِ باغچه ، خيلي وقته خاليه

   از تو گلدون ، گلاي کاغذي چيدن نداره

   بذا باد بياد ، تموم ِ دنيا زير و رو بشه

    قلباي آهني که ، ديگه تپيدن نداره

   خيلي وقته ، قصه ی اسب ِ سفيد ، کهنه شده

   وقتي که آخر ِ جاده‌ها رسيدن نداره

                         نقض ِ قانون ِ آدم‌بزرگا جـُرمه ، عزيزم

                       چشاتو وا نکن ، اينجا هيچ چي ديدن                                                    نداره        

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:34 | |

چشم های تو

 وقتي سكوت ِ دهكده  فرياد مي شود
تاريخ  ، از انحصار ِ تو آزاد مي شود

تاريخ  ، يك كتاب ِ قديمي ست كه در آن
از زخم هاي كهنه ي من ياد مي شود

از من گرفت دخترِ ِخان هرچه داشتم
تا كي به اهل  ِ دهكده بيداد مي شود؟

خاتون! به رودخانه ي قصرت سري بزن
موسي  ، دل  ِ من  است كه نوزاد مي شود

با اين غزل  ، به مـُلك  ِ سليمان رسيده ام
اين مرد ِ خسته  ، همسفر ِ باد مي شود

اي ابروان  ِوحشــي  ِتو لشكر ِ مغول!‏
پس كي دل  ِ خراب ِ من  ، آباد مي شود؟

در تو هزار مزرعه  ،  خشخاش ِ  تازه است
آدم به چشـــــــــــــم هاي تو معتاد مي شود

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:33 | |

منتظر

مخواه از رخ ماهت نگاه بردارم

مخواه چشم بپوشم ، مخواه بردارم

اگر به یـُمن ِ قدمهای مهربانت نیست

بگو که سجده از این قبله گاه بردارم

مگر بهشت نگاه تو عاشقم بکند

که دست از سر ِ نقد  ِ گناه بردارم

گناه  ِ هرچه دلم بشکند به گردن توست

گناه  ِ هر قدمی اشتباه بردارم

تو قرص ماهی و  من کودکی که می خواهم

به قدر کاسه ای از حوض ِ  ماه بردارم

بیا که چشم ِ جهانی هنوز منتظر است

بیا که دست از این اشک و آه بردارم 

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:32 | |

غزل برای تو

اصلا چرا دروغ، همین پیش پای تو

گفتم که یک غزل بنویسم برای تو

احساس می کنم که کمی پیرتر شدم

احساس می کنم که شدم مبتلای تو

برگرد و هر چقدر  دلت خواست بد بگو

دل می دهم دوباره به طعم صدای تو

از قول من بگو به دلت   نرم تر شود

بی فایده ست این همه دوری ، فدای تو!

دریای من ! به ابر سپـردم بیـاورد :

یک آسمان ،  بهانه ی باران برای تو

ناقابل است ، بیشتر از این نداشتم

رخصت بده نفس بکشم در هوای تو

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:30 | |

یاس عشق

دیروز در کنار تو احساس عشق بود

دستان کوچکت که پر از یاس عشق بود

دستان کوچکت که جنون مرا نوشت

این واژه های غرق به خون مرا نوشت

هرجا که رد پای شما هست می روم

فکری بکن به حال من از دست می روم

قلبم شکسته است و هی سرد می شوم

بگذار بشکند عوضش مرد می شوم

دستان خسته ام به شقایق نمی رسد

فریاد من به گوش خلایق نمی رسد

این دست ها همیشه پر از بوی یاس نیست

یا مثل چشم های شما با کلاس نیست

این رسم زندگی ست بزرگ و بزرگ تر

هر چه بزرگ تر و سپس هرچه گرگ تر

بین خودم و آینه دیوار می کشم

هرشب که پشت پنجره سیگار می کشم

شاید هنوز فرصت عصیان و مرگ هست

در ذهن ابرهای درونم تگرگ هست

بانوی دشت های قشنگی که سوختی

عشق مرا به رهگذران می فروختی

چشمانتان پر از هیجان نیست نازنین

این دست ها همیشه جوان نیست نازنین

شاید کسی که بین غزل های من گم است

در فصل های زندگی ام فصل پنجم است

یا نه درست مثل خودم لاابالی است

از مردمان غمزدهء این حوالی است

حالا ببین علیه خودم غرق می شوم

در منتها الیه خودم غرق می شوم

دلشوره های سرخ دلم ناتمام ماند

احساس می کنم غزلم ناتمام ماند

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:25 | |

کاش

کاش می شد در بسیط چشمهایت جا شوم         

 آنجا من مثل تو آبی تر از دریا شوم

در تو گم گشتم شبی عالی ترین مفهوم عشق    

  جستجو کن درخودت شاید که من پیدا شوم

بی تو خورشید عالمتاب می دانی شبم           

  یاریم کن خوب من بگذار تا فردا شوم

در کتاب واژه ها تنهاترین واژه منم           

    کاش میشد در کتاب عشق تو معنا شوم

را تو گفتن کارهرکس نیست ای زیباترین      

   من جای گفتنت باید که مولانا شوم

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:39 | |

باران

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی

شاید امشب سوزش این زخمها را کم کنی

آه باران من سراپای وجودم آتش است

پس بزن باران بزن شاید تو خاموشم کنی

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:27 | |

انتظار

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:20 | |

نامه

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:6 | |

تقدیم به عاشقان حقیقی !

برای پرواز از صبح به شب باید با اشک از غروب رد شد

انتظار ... انتظار ... و باز هم انتظار ... واژه غریبی است

آه ... آه ... خدایا این انتظار چیست ؟

پروانه عاشقی که از شمع دور است غمخواری جز گل ندارد

سکوت سدی است در برابر سیلاب اشک

گردباد عشق خانه دل را در هم میشکند

آیا تکه نوری پیدا میشود تا دل تاریکم را روشن کند ؟

خنده من همچون قایقی است که بر غرق شدن سایه خودش می گرید

ماه بدون ستاره همچون خورشید بدون غروب است

رنگین کمان باران اشک را تنها عاشق معشوق می بیند

سر انجام شمع بی پروانه خاموشی است

کوه عمری با سایه اش در آب صحبت میکند اما آدمی چه ؟

عاشق به فکر هیچ نیست جز معشوق

اگر نگاه نبود این قصه عشق تمامی داشت

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:22 | |

عشق من...

زندگی از نظر من یعنی پنج چیز

                              تو، خدای تو، من، خدای من، عشق من و تو

                             کدام را قبول داری ؟

                             من  كه همه را زیرا:

                            خدای من است که من را عاشق تو می کند

                           خدای توست که به تو می فهماند من دوستت دارم

                          و خدای من و توست که عشق بین من و تورا مقدس می کند

                        خيلی دوستت دارم

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:19 | |

آدمک آخردنياست....

آدمک آخر دنیاست بخنــــد آدمک مرگ همین جاست بخنـــد

صبح فردا به شبت نیست که نیست تازه انگار که فرداست بخنــــد

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:16 | |