حال باران

باز باران

می چکد بر دفترم

تا بشوید هرچه دارم در سرم

باز باران

بی بهانه

میزند بر جان خسته

تا بشوید گونه ها را

از غبار سفله بسته

باز باران

بی ترانه

میزند بر دشت لاله

تا بشوید زخم و درد عاشقی را

از درون قلب های زخم دیده

باز باران

بی نشانه

می زند بر صاحبان این زمانه

تا بشوید رنگ تزویر و ریا را

از لباس مردم در خواب مانده

حال باران

در درون ابر پنهان می شود

رنگ و بویش از دیده میگردد نهان

می گریزد او از این درد عیان

باز باران

دور می گردد زمن

تا نبیند سیل اشک و آه من

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:6 | |

رفته بودم سرحوض

رفته بودم سرحوض

تاببینم شایدعکس تنهایی خودرادرآب

آب درحوض نبود

ماهیان می"فتند:

<هیچ تقصیردرختان نیست.

ظهردم کرده تابستان بود

پسرروشن آب لب پاشویه نشست

وعقاب خورشیدآمداورابه هوابردکه برد. 

به درک راه نبردیم به اکسیژن آب.

برق ازپولک مارفت که رفت.

ولی آن نوردرشت

عکس آن میخک قرمزدرآب

که اگربادمی آمددل اوپشت چینهای تغافل می زد

چشم مابود.روزنی بودبه اقراربهشت. 

تواگردرتپش باغ خدارادیدی همت کن.

وبگوماهیهاحوضشان بی آب است> 

بادمیرفت به سروقت چنار.

من به سروقت خدامیرفتم.

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:3 | |

زندگي آرام است

زندگي آرام است، مثل آرامش يك خواب بلند

زندگي شيرين است، مثل شيريني يك روز قشنگ

زندگي رويايي است، مثل روياي ِيك كودك ناز

زندگي زيبايي است، مثل زيبايي يك غنچه ي باز

زندگي تك تك اين ساعتهاست

زندگي چرخش اين عقربه هاست

زندگي راز دل مادر است

زندگي پينه ي دست پدر است

زندگي مثل زمان در گذرست...

[+] نوشته شده توسط حجت در 21:50 | |

شاید فراموشت شدم

شاید فراموشت شدم شاید دلت تنگه برام

شاید بیداری مثل من به فکر اون خاطره ها

شاید تو هم شب که میشه میری به سمته جاده ها

بگو تو هم خسته شدی مثل من از فاصله ها

با هر قدم برداشتنت فاصله بینمون نشست

لحظه ای که بستی دروو شنیدی قلبه من شکست

یادت میاد که من کییم همون که میمیره برات

همونی که دل نداره برگی بیفته سر رات

نمیتونم دورت کنم لحظه ای از تو رویا هام

تو مثل خالکوبی شدی تو تک تکه خاطره هام

از کی داری تو دور میشی از من که میمیرم برات

از منی که دل ندارم  برگی بیفته سر رات

بگو من از کی بگیرم حتی یه بار سراغتو

دارم حسودی میکنم به آینه اتاق تو

کاش جایه اون آینه بودم هر روز تورو میدیدمت

اگر که بالشتت بودم هر لحظه میبوسیدمت

نمیتونم دورت کنم لحظه ای از تو رویا هام

تو مثل خالکوبی شدی تو تک تکه خاطره هام

از کی داری تو دور میشی از من که میمیرم برات

از منی که دل ندارم  برگی بیفته سر رات

[+] نوشته شده توسط حجت در 21:40 | |

يك شبي مجنون نمازش را شكست

يك شبي مجنون نمازش را شكست

بـــي وضو بر سـر راه ليـــــلا نشست

عشق آن شب مست مستش كرده بود

فـــــارغ از جـــام و شــرابــش كــــرده بود

سجـــــــــــده زد بـر لـــــــب درگــــــاه او

پـر ز ليــــــــــــــلا شـــــد دلــــه پـر آه او

گـفــت يـارب از چه خــوارم كـرده اي

بر صليـــب عشـــــــق دارم كـرده اي

[+] نوشته شده توسط حجت در 21:38 | |

گفتم به چه عشقی تو

گفتم به چه عشقی تو، دل بستی به این تنها..؟

گفتا که منو داری، تا وقتی که هست دنیا

گفتم که تو دنیایی، باشی همه دنیا هست

گفتا همه دنیایم، با تو می شود زیبا

گفتم که تو زیبایی، من زشت و بد اندیشم

گفتا بهترین هستی، یارا تو به چشم ما

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:58 | |

من با تو عشق را لمس کردم

من با تو عشق را لمس کردم

و

شب و روز را فهمیدم

دستهای تو در دست من گنجی گرانبهاست

من با اندوخته ای از عطر شانه هایت تنفس میکنم

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:44 | |

باور می کنم که می توان به امیدهای بر باد رفته

باور می کنم که می توان به امیدهای بر باد رفته ، جان داد...

می توان در کالبد باورها روح دمید...

می توان به خود رسید...

می توان پرواز کرد و خویشتن را باور کرد...

و در این انتهای دل انگیز است که می توان ؛

«پای در آغاز نهاد...»

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:42 | |

شب من گم کرده راهش را

شب من گم کرده راهش را

اسیر دست طوفانم ، دلیلش را نمی دانم

صدایم بغض پنهانست

بغضم گریه ی خندان ...

خنده هایم فریاد آرامست

ظاهرم آرام ، ولی در دل، پریشانم

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:41 | |

عاشق شدن برای من ِ خسته دیر بود

     عاشق شدن برای من ِ خسته دیر بود

بر عکس ِ چهره ام ، دل ِ غمدیده ، پیر بود
در انزوای این شب بی انتهای سرد

چشم من از حرارت شب گریه سیر بود

روح بلند و پر طپش ام ، مثل موج ها

در دست صخره های تعصب اسیر بود

فریاد بی صدا که به جایی نمیرسد

یک قطره آب ، در هیجان کویر بود

من با تو در درون خودم ذوب می شدم

خورشید در نگاه دو چشمم حقیر بود

گفتی که :" عشق ، راه تو را باز میکند "

دلخور مباش ، جاده کمی بد مسیر بود!

آن روزها گذشته و من منتظر که مرگ . . .

شاید دلم برای همین لحظه گیر بود . . .

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:40 | |

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایتست به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به دربرند به دوشم
بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکردست از انتظار تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم
به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند می​ننیوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:39 | |

من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت

من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت

گر چه درحسرت گندم پوسید

من خودم بودم و هر پنجره ای

که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود

و خدا می داند سادگی از ته دلبستگی ام پیدا بود

من نه عاشق بودم نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

من خودم بودم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزید

من نه عاشق بودم و نه دلداده گیسوی بلندو نه آلوده به افکار پلید

من به دنبال نگاهی بودم که مرا از پس دیوانگیم می فهمید...

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:38 | |

روح ما را حق ز سویی می کشد شیطان ز سویی
عقل روشن بین ز یک سو، نفس نافرمان ز سویی

در هجوم زندگانی، می برد ما را چو موجی
شهوت عصیان ز سویی، قدرت ایمان ز سویی

کشتی بی بادبان آدمی را می رباید
جذبه ی ساحل ز سویی، حمله ی طوفان ز سویی

در کویر آفرینش، مرد و زن را می کشاند
رحمت یزدان ز یک سو، غفلت انسان ز سویی

نور باران می کند شبهای مردان خدا را
مشعل عرفان ز سویی، طلعت رحمان ز سویی

در سکوت خلوت شب عالمی داریم با هم
من ز سویی، دل ز سویی، دیده ی گریان ز سویی

بزم خوبان جهان با شعر من رونق پذیرد
دفترم را می کشاند این ز سویی، آن ز سویی

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:37 | |

دلم گرفته...از تو...از خودم

دلم گرفته...از تو...از خودم

انگار این کابوس نمیخواد تموم بشه اما من

دارم میشم !

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:35 | |

این گونه که،

این گونه که،

تو به خیالم شبیخون زده ایی،

هیچ جهانگشایی در تاریخ

سرزمینی را متصرف نشده است!!

آتش بس اعلام کن!

برای همیشه مستعمره عشق

تو شده ام......!!

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:34 | |

گفتی بگوی عاشق و بیمار کیستی؟

گفتی بگوی عاشق و بیمار کیستی؟       

من عاشق توام، تو بگو یار کیستی؟

دارم دلی ز هجر تو هر دم فگارتر

تا خود تو مرهم دل افگار کیستی؟

هر شب من و خیال تو و کنج محنتی

تا با که ای و مونس و غمخوار کیستی؟

من با غم تو یار به عهد  وفای خویش

 ای بی وفا !تو یار و وفادار کیستی؟

تا چند گرد کوی تو گردم؟ گهی بپرس

 کاینجا چه می کنی و طلبکار کیستی؟

جامی مدار چشم خلاصی ز قید عشق

 اندیشه کن ببین که گرفتار کیستی؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:33 | |

در نقطه ای

در نقطه ای

که آغاز

همه پایان هاست

آدم ها،

در دایره ای به نام زمین،

در هیچ نقطه ای

بهم نمی رسند

و چه خیال خامی

که دنیا چقدر کوچیک است.

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:32 | |

از هم قصه ی ، من قصه ی كم حوصله هاست

از هم قصه ی ، من قصه ی كم حوصله هاست

دردل می كنم این بار كه وقت گله هاست

جاده ها نیز مرا از نفس انداخته اند

پای من خسته ی پیمودن این فاصله هاست

این طرف تاول پاهای زمین گیر من است

آن طرف خط غبار گذر قافله هاست

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است

گریه هم پاسخ تلخی به همین مسئله هاست

تا فراموش شدن مانده ام و می مانم

مرگ پایان من و قصه كم حوصله هاست.

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:31 | |

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:29 | |

زندگانی برگ بودن در مسیر باد نیست

زندگانی برگ بودن در مسیر باد نیست...

امتحان ریشه هاست...

ریشه اش هرگز اسیر باد نیست...

زندگانی پیچک است...

انتهایش می رسد پیش خدا...

باید آن را سبز کرد.باید آن را آب داد...

با آب پاش لحظه ها..

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:28 | |

گل نگاه تو در کار دلربایی بود

گل نگاه تو در کار دلربایی بود
فضای خانه پر از عطر آشنایی بود
به رقص آمده بودم چو ذره ای در نور
ز شوق و شور
که پرواز در رهایی بود
چه جای گل که تو لبخند می زدی با مهر
چه جای عمر که خواب خوش طلایی بود
هزار بوسه به سوی خدا فرستادم
از آنکه دیدن تو قسمت خدایی بود
شب از کرانه دنیای من جدا شده بود
که هر چه بود تو بودی و روشنایی بود

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:27 | |

مرداب

" مرداب، بوسه بر لبهای نیلوفر می زند چرا که می داند نیلوفر،

تنها شریک بی کسی اوست و با تمامی زیبایی هایش،

هر لحظه قصه ی عشق را در گوش مرداب، زمزمه می کند

و مرداب اگر هنوز زنده است، امیدش به نیلوفر است...

تو مرداب نیستی ! دریایی ... و من حتی سزاوار نبودم که نیلوفرت باشم .

من ماهی کوچکی بودم در اعماق دل دریاییت و دریا، کی خبر از دل ماهی کوچکی

چون من دارد " 

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:26 | |

خداوندا ... رهایم کن

خداوندا ... رهایم کن !
خداوندا ... رهایم کن !
رهایم کن ز بند ِ دین و ایمان
رهایم کن ز دام ِ کفر و شیطان.
رهایم کن ز قید ِ ثروت و شهرت
رهایم کن ز بند ِ لذّت و شهوت.
خداوندا ... رهایم کن
خداوندا ... رهایم کن
رهایم کن از این دنیای پُر بَلوا ...
از این گردونِ سرگردونِ وانفسا !
رهایم کن ز یوغ ِ زندگی کردن
ز جورِ بندگی و بردگی کردن !
خداوندا ... رهایم کن
خدایا ... بی نیازم کن

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:25 | |

هیـچ جـز یـاد تـو ، رویای دلاویـزم نـیست

هیـچ جـز یـاد تـو ، رویای دلاویـزم نـیست

هیـچ جـز نـام تـو ، حـرف طـرب انگـیزم نـیست!

عـشق می ورزم و می سـوزم و فـریـادم نـه!

دوست می دارم و می خـواهـم و پـرهـیزم نـیست.

نـور می بـیـنم و می رویـم و می بـالم شـاد ،

شاخه می گـستـرم و بـیـم ز پـائـیـزم نـیست.

تـا به گـیتی دل ِ از مهـر تـو لبـریـزم هـست

کـار با هـستی ِ از دغـدغـه لـبریـزم نـیست

بخـت آن را کـه شـبی پـاک تـر از بـاد ِ سـحر ،

بـا تـو ، ای غـنچه نشکـفـته بـیامیـزم نـیست.

تـو بـه دادم بـرس ای عـشق ، که با ایـن هـمه شـوق

چـاره جـز آنکـه به آغـوش تـو بگـریـزم نـیست

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:21 | |

مقصر نبودی

مقصر نبودی

عاشقی یاد گرفتنی نیست

هیچ مادری گریه را به کودکش یاد نمی دهد

عاشق که بودی

دستِ کم

تشری که با نگاهت می زدی

دل آدم را پاره نمی کرد

مهم نیست

من که برای معامله نیامده ام

اصل مهم این است:

که هنوز تمام راه ها به تو ختم می شوند...

وتو در جیب هایت تکه هایی از بهشت را پنهان کرده ای

نوشتن

فقط بهانه ای است که با تو باشم

اگر چه

این واژه های نخ نما قابل تو را ندارند ...

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:20 | |