مرا از ياد خواهی برد، می دانم...

مرا از ياد خواهی برد می دانم

و من از ديدگان سرد تو يك روز می خوانم

  سرود تلخ و غمگين خداحافظ  مرا از ياد خواهی

برد و از يادم نخواهی رفت من اين را خوب می دانم

  كه روزی هم مرا از خويش خواهی راند و قلبت را كه

 روز ی آشيانه گرم عشقم بود خواهی برد، تو از يادم

 نخواهی رفت و چشمان تو هر شب

آسمان تيره ی احساس من را نور می پاشد

 و من با خاطراتت زنده خواهم بود چه غمگينم

  از اين رفتن و از اين روزهای سرد تنهايی چه بيزارم

 مرا از ياد خواهی برد می دانم

    و مي دانی كه از يادم نخواهی رفت

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:14 | |

به خاطر هیچ...

                                                ازم پرسید به خاطره کی زنده هستی؟

                        با اینکه دوست داشتم با تمام وجودم دادبزنم

                      "بخاطر تو"، بهش گفتم: "بخاطر هیچکس"پرسید:

                   پس به خاطره چی زنده هستی؟ با اینکه دلم داد میزد

                   "به خاطر دل تو"،با یه بغز غمگین بهش گفتم: "بخاطر

                    هیچی" ازش پرسیدم: تو بخاطر چی زنده هستی؟

                     درحالی که اشک توچشماش جمع شده بود گفت:

                       بــه خاطــر کسی که به خاطر هیـچ زنده است.

                         افســوس که شرط عشق و فرامــوش کرده

                                                              بـــــــودم!...            

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:12 | |

برای تو می نویسم..

برای تو می نویسم

                                              ... تا ابـــد دوستت دارم ...  

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:4 | |

زندگی چیست

[+] نوشته شده توسط حجت در 17:47 | |

دیوانه

سهراب گفتي :

چشمها را بايد شست ، شستم ولي

 گفتي جور ديگر بايد ديد ، ديدم ولي

 گفتي زير باران بايد رفت ، رفتم ولي

او نه چشمهاي خيس و شسته ام را ،

نه نگاه ديگرم را ، هيچ کدام را نديد ،

فقط در زير باران با طعنه اي خنديد و گفت :

 ديوانه ي باران نديده

[+] نوشته شده توسط حجت در 23:58 | |

خوش آمدید

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:40 | |

داستانی واقعه جالب و خواندنی از دختر و پسر عاشق

داستانی واقعه جالب و خواندنی از دختر و پسر عاشق دختری بود نابینا / که از خودش تنفر داشت / که از تمام دنیا تنفر داشت/ و فقط یکنفر را دوست داشت/ دلداده اش را / و با او چنین گفته بود / اگر روزی قادر به دیدن باشم / حتی اگر فقط برای یک لحظه بتوانم دنیا را ببینم / عروس حجله گاه تو خواهم شد/ *** و چنین شد که آمد آن روزی / که یک نفر پیدا شد / که حاضر شود چشمهای خودش را به دختر نابینا بدهد / و دختر آسمان را دید و زمین را / رودخانه ها و درختها را / آدمیان و پرنده ها را / و  نفرت از روانش رخت بر بست / *** دلداده به دیدنش آمد / و یاد آورد وعده دیرینش و گفت / :بیا و با من عروسی کن / ببین که سالهای سال منتظرت مانده ام/ *** دختر برخود بلرزید / و به زمزمه با خود گفت / : این چه بخت شومی است که مرا رها نمی کند ؟ / دلداده اش هم نابینا بود /و دختر قاطعانه جواب داد:/قادر به همسری با او نیست *** دلداده رو به دیگر سو کرد / که دختر اشکهایش را نبیند / و در حالی که از او دور می شد گفت / پس به من قول بده که مواظب چشمانم باشی

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:39 | |

گمشده ام

گمشدام

گمشده ام ، در یک قفس سرخ ،در یک باغ پر از گلهای سرخ محبت و عشق. گمشده ام  در قلب یک عاشق ،در قلب یک مجنون .   برای خواندن متن به ادامه مطلب مراجعه کنید.       گمشده ام ، در یک قفس سرخ ،در یک باغ پر از گلهای سرخ محبت و عشق. گمشده ام  در قلب یک عاشق ،در قلب یک مجنون . گمشده ام ، در یک آغوش گرم، در دشت پر از آرزو و امید . گمشده ام ، در کنار دریا ، لحظه غروب خورشید،درون دستهای گرم یک معشوق. گمشده ام ، در کوهستان و صحرا، در آسمان و این دنیا. من یک گمشده پر آوازه ام ، یک گمشده در دنیای قلبها. آری همانم که دلم میخواهد تا آخر دنیا همان گمشده.  در آن قلب سرخ باقی بمانم ،آری من همانم که مجنونم .  و تو همانی که سالها در جستجوی اویم من همانم که عاشقم و تو همانی که همیشه در پناه اویم گمشده ام در این قلب سرخ و مهربانت ،زنده مانده ام با عطر نفسهایت،آن صدای مهربانت  و با آن خونی که در قلبت جاریست. آری من همانم که تو میخواستی و تو همانی که من آرزویش را داشتم. گمشده ام در یک خانه دل سرخ ،در یک دشت سرخ . گمشده ام و دیگر نمیخواهم پیدا شوم،دلم میخواهد همیشه و همیشه در این قلب مهربانت گمشده باشم ای نازنینم.

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:39 | |

من

رو به روی کبوتری که از غروب می وزید چشم به راه آوازی که دریا از آغاز پرنده زیر گوش بچه ماهی ها خوانده بود به یقین می دانی به چه فکر می کردم گفته بودی خودت با دریا کنار بیا تمام دریاهای دنیا دو ساحل دارند من کنار دریا می ایم ، من با دریا کنارمی ایم من با باد ، با باران ، با ایینه و زمستان من کنار تو می ایم ، من با تو کنار می ایم من با هر چه آسمان سرکوب شده و هر چه سنگسار ایینه و مهربانی و هر چه منطق بی دلیل کنار می ایم تو چه می دانی که در این یک شنبه ی عزیز که بوی تنبکو می دهد چه قدر به بن بست کلمه رسیده ام می خواهم انکار کنم که شاعرم و یک سکوت هزار ساله بر لب کبود هر چه باران بی مورد من خودم را اواسط دیروز جا گذاشتم کسی که امروز کنار تو می اید یک مرده ی منطقی است حالا می توانی آسوده باشی من کنار تو آمده ام من با تمام تو کنار آمده ام

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:38 | |

تو

اگر لب تر کنی دیر یا زود بارانی ام را می پوشم و به دیدن باران های تمام روزهای هفته از سال نیامده می روم به خاطر تو ، مخاطب دیر یا زود آسمان را جواب می کنم ، دریا راخراب تو فقط لب تر کن آه ، چه قدر خوبم من در این ساعت خوابیده چه قدر خوبم وقتی که می گویی مراقب دختری که ته ایینه ات شاعر می شود باش چه قدر خوبم وقتی که هر چند بی بروز ، بی واژه ، بی اتفاق اما هستی سبز و ساده و آرام می نشینی و از خورشید عریان دوشنبه ها حرف می زنی که ترس از سفر کبودش می کند و از هلال ماهی که در ایینه ام کاشته ام و ناشنیده می دانی هر سال زمستان پر از عطر بابونه می شود نگاهم می کنی دهانم طعم آبی می گیرد نگاهم می کنی آسمان بنفش می شود بنفشه می بارد دریا طعم نارنج می گیرد نارنجی می شود نگاهم می کنی ساعت بیدار می شود عقربه ها راه می افتند به هشتاد می رسند نگاه تو روی نت سی قفل می کند نگاه من کلید سل می شود قفل را باز می کند آه ، چه قدر خوبم وقتی که بی بروز ، بی واژه ، بی اتفاق اما هستی

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:38 | |

اندکی شبیه دریا شده ام

همین دریایی که در حوض خانه ی همسایه است دهانم طعم آبی گرفته پاهایم جلبک بسته و در دلم هزار ماهی بی نام و نشان آشیانه کرده باز هم نیستی غروب چهارشنبه و کسی ناشناس واژه های علاقه را سر می برد و کنج آواز مردگان می اندازد نمی دانم شاید آخر دنیاست که عقربه ها به بن بست رسیده اند کاش بیایی سر بر شانه ات بگذارم و عریان ترین حرف هایم را شبیه هق هق پرنده های پر شکسته یادت بیاورم هیچ لازم نیست دلهره ی ایینه از روییدن باد را به رخم بکشی من آن قدر طعم گس ایینه را چشیده ام که محرم ترین آشنای باران شده ام آه ، عزیزم ، رایحه ات پیچیده بگو کجای سه شنبه ای هنوز اما خیلی صبورم که می نشینم و از ته ایینه برایت انار می چینم تا کی بگویم برگرد و تو بادبادکی را که ته دریا به جلبک ها گیر کرده بهانه بیاوری برای نیامدنت اصلا بگذار طعم خاکستری شب رابچشم بگذار آن قدر شبیه دریا شوم که تو دیگر به چشم نیایی بگذار بمیرم و وقتی که آمدی مرگ مرا به عنکبوتم تسلیت بگو

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:38 | |

چیزی

شبیه دریا چیزی شبیه آتش شبیهن چشمان تو وقتی آهسته از لای سکوتی سبز نگاهم می کنی واژه ای کبوتری دریایی و یا شاید ستاره ی کوچک سبزی درون من زاده می شود واژه ای که احتمالا تمام پاییز تو را بابا صدا می کند واژه ای ساده و آسوده که پیله ی پروانگی اش را مو به مو برایت تعریف می کند حالا بیا به دوشنبه ی من کنار پنجره ای از اضطراب باران و خیابان و زستانی از کودک و کبوتر و برف که نمی داند تکلیف این همه آدم برفی که در حوالی خوابش پرسه می نند چیست یاد آن جمعه ی خلوت از جنس بوسه افتادم همان جمعه که آوازی سپید از آسمان بارید می ترسم ، ستاره ی سبز من از آدم برفی های عریان که به نگاه معطر ما حسودی می کنند از سایه های بی پروا حتی از پررنگی چای و بی رنگی برف و ترانه صدای گریه ی جوجه ای می اید که رؤیای سه شنبه را روی برف ها پیدا نمی کند ساعتم قارقار می کند کلاغ روی آنتن خانه ی همسایه تیک تک سر می دهد می ترسم دیگر نگو چرا شاید از نبودن کسی مثل تو شاید از بودن تو در آخرین دقیقه ی علاقه و اقاقی شاید از واژه ای که درونم زاده شده می ترسم با آن که می دانم قد همان صبح جمعه ی آخر دی ماه دوستم داری

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:37 | |

ستاره

بهار نوزاد است  نوزاد است سیب نوزاد است بیا با هم عهد ببندیم پا به پای سیب گریه کنیم پا به پای ستاره و بهار تا بزرگ شویم تا ترکه ی انار خواب سیب و ستاره را زخم نکند تا کسی شبیه خاکستر پا به خلوت دریا نگذارد بیا با هم بزرگ شویم با آوازی متمایل به ایینه های شمال بیا با هم بزرگ شویم بیدارم ، شرجی مهربان من همراه باد ارغوانی ساز بزن بیدارم تا نگاه نوزادم در آغوش چشمان تو قد بکشد قد بکشد رو به جانب شمال رو به علاقه ، به حوالی اقاقی حتی برای شنیدن یک دوستت دارم ساده گوش هایم نوزادند که نمی گویی که نمی شنوم بیدارم ، از هر پنجره ای بیدارتر و نشانی برهنه ی کوچه ی نیامدنت را خوب می دانم و حتی لب دریا را بارها بوسیده ام و حتی میان گهواره هم عمری به عمد همسن سیب وامانده ام حالا ، ستاره ی سبز من ، بی تعصب بگو بر می گردی با هم بزرگ شویم ؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:36 | |

دوست دارم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:35 | |

تو نگاهت عشقو ديدم تپش قلبو شنيدم

	تو نگاهت عشقو ديدم تپش قلبو شنيدم                  توی جاده های احساس من به عشق تو رسيدم     تو كتاب ها عشقو خوندم عكس خورشيد سوزوندم     جای خورشيد تو كتاب ها نقش چشماتو نشوندم  ..

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:33 | |

می‌تونم تو لحظه‌های بی‌كسيت

يادت در ذهنم ..

 عشقت در قلبم ..

 و عطر مهربانيت در تمام وجودمه ..

 عزيزم محبت را در پاکی نگاهت ..

 صداقت را در وجود مهربانت معنی کردم ..

 و بدان که زيباترين لحظه هايم در کنار تو بودنه

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:32 | |

واسه

	چشماتو .....  واسه زندگی اسمتو  .....  دلخوشی دلتو ..... واسه عاشقی صداتو ..... واسه شادابی   دستاتو ..... واسه نوازش پاهاتو ..... واسه همراهی عطرتو ..... واسه مستی خيالتو ..... واسه پرواز خودتو ..... واسه پرستش  می خواهم ...                    Z

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:30 | |

بهترین

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:30 | |

بهترین دوستان یه روز بی وفا میشن

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:29 | |

دوست دارم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:29 | |

همه چی آرومه

	/ تو به من دلبستی این چقد خوبه که / تو کنارم هستی همه چی آرومه / غصه ها خوابیدن شک نداری دیگه / تو به احساس من همه چی آرومه / من چقد خوشحالم پیشم هستی حالا / به خودم می بالم تو به من دلبستی / از چشات معلومه من چقد خوشبختم / همه چی آرومه تشنۀ چشماتم / منو سیرابم کن منو با لالایی / دوباره خوابم کن بگو این آرامش / تا ابد پابرجاس حالا که برق عشق / تو نگاهت پیداس

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:28 | |

دو خط موازی

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:28 | |

عشق

	یعنی لحظهای التهاب عشق یعنی لحظه های ناب ناب عشق یعنی قطره ودریا شدن عشق یعنی دیده بر در دوختن عشق یعنی در فراقش سوختن

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:26 | |

خدایا

	کمکم کن تا عاشقانه ترین نگاهها را در چشمانش بریزم خدایا کمکم کن تا در بعد عشق او بهترین و شیرین ترین باشم به من کمک کن تا سرودن عشق را به هنگام طلوع افتاب هر بام بر لبانش جاری سازم و راز عشق را در گوشش سر دهم خداوندا او را نگه دار که من به عشق او زنده ام...

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:24 | |

آمدي وه كه چه مشتاق و پريشان بودم

تا برفتي ز برم صورت بي جان بودم نه فراموشيم از ذكر تو خاموشي بود كه در انديشه اوصاف تو حيران بودم بي تو در دامن گلزار نخفتم يك شب كه نه در باديه ی خارمغيلان بودم زنده مي كرد مرا دم به دم اميد وصال ورنه دور از نظرت كشته هجران بودم به تولاي تو در آتش محنت چو خليل گوييا در چمن لاله و ريحان بودم تا مگر يك نفسم بوي تو آرد دم صبح همه شب منتظر مرغ سحر خوان بودم سعدي از جور فراقت همه روز اين مي گفت                     عهد بشكستي و من بر سر پيمان بودم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:24 | |