درد و دل |
||
|
سهم من اززندگی خدائیست به بزرگی هرانچه که دیده ام! راه رابازمیکندبرای برداشتن قدمهایی پوچ...!!! میدانم دوستم دارد!اگرصددفعه برگردم مراخواهدپذیرفت... زیراامیدبه تکراراشتباهات من ندارد. پس توهم مراباورکن! درزندگی من تکرارنمیشوی!!! |
||
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alternative content | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:|
|
||
|
راه دور است و پر از خار بیا برگردیم
سایه مان مانده به دیوار بیا برگردیم
هر زمانی که تو قصد سفر از من کردی
گریه ام را تو به یاد آر بیا برگردیم
این کبوتر که تو اینسان پر و بالش بستی
دل من بود وفادار بیا برگردیم
ترسم اینجا که بسوزد پر و بال عشقم
یا شود حاصل تکرار بیا برگردیم
یک غزل نذر نمودم که برایت گویم
گفتم آنرا شب دیدار بیا برگردیم
باز گفتی که برایم غزل از عشق بگو
یک غزل میخرم اینبار بیا برگردیم
من که عشقم به دو چشم تو دخیلی بسته است
عشق من را مکن انکار بیا برگردیم
|
||
|
|
||
|
منو حالا نوازش کن .... که این فرصت نره از دست
شاید این اخرین باره .... که این احساسه زیبا هست
منو حالا نوازش کن .... همین حالا که تب کردم
اگه لمسم کنی شاید .... به دنیای تو برگردم
هنورم میشه عاشق بود .... تو باشی کاره سختی نیست
بدون مزر با من باش .... اگرچه دیگه وقتی نیست
نبینم این دمه اخر .... تو چشمات غصه میشینه
همه اشکاتو میبوسم ....میدونم قسمتم اینه
تو از چشمای من خوندی....که از این زندگی خسته ام
کنارت اونقدر ارومم....که از مرگ هم نمیترسم
تنم سرده ولی انگار....تو دستای تو اتیشه
خودت پلکامو میبندی....و این قصه تموم میشه
هنوزم میشه عاشق بود....توباشی کاره سختی نیست
بدون مرز با من باش....اگرچه دیگه وقتی نیست
نبینم این دم اخر....تو چشمات غصه میشینه
همه اشکتو میبوسم....میدونم قسمتم اینه
|
||
|
|
||
|
زندگی هیچ نبود،
|
||
|
|
||
|
غمگین تر از پاییز ، زمستونه که بهار ندیده ، اما غمگین تر از او منم که تو را ندیدم .
قارقار خبردار ، دلم شده بی قرار / دلمو نبر اینجوری ، دوستت دارم بدجوری .
|
||
|
|
||
|
گفتم دوستت دارم نگاهی به من کرد و گفت:چند تا؟
|
||
|
|
||
|
کاش میشد بر جدایی خشم کرد / شاخه های نسترن را با تواضع پخش کرد / کاش میشد خانه ای از مهر ساخت / مهربانی را در آن سرمشق کرد .
|
||
|
|
||
|
چه زیباست بخاطر تو زیستن ... و برای تو ماندن... به پای تو بودن... و به عشق تو سوختن !
|
||
|
|
||
|
مهربانم ای خوب یاد قلبت باشد یک نفر هست که اینجا بین آدمهایی که سرد و غریبند ، تک و تنها به تو می اندیشد و کمی دلش از دوری تو دلگیر است .
|
||
|
|
||
|
فرشته ها وجود دارند اما چون بعضی وقتها بال ندارن ما بهشون میگیم دوست
|
||
|
|
||
|
میدونی آدما بین الف تا ی قرار دارند. بعضی ها مثل " ب " برات میمیرند، مثل " د " دوستت دارند، مثل " ع " عا شقت میشوند، مثل " م " منتظر می مونند تا یه روز مثل " ی " یارت بشن
|
||
|
|
||
|
چه حقیرند مردمی كه نه جرئته دوست داشتن دارند نه اراده ی دوست داشتن ، نه لیاقته دوست داشته شدن و نه متانته دوست داشته شدن و مدام شعر عاشقانه می خوانند.
|
||
|
|
||
|
سلام بهونه قشنگ من برای زندگی
آره بازم منم همون دیونه همیشگی فدای مهربونیات چه میکنی با سرنوشت؟! دلم واست تنگ شده بود این نامه رو برات نوشت! حال من و اگه بخوای رنگ گلای قالیه جای نگاهت بدجوری تو صحن چشمام خالیه ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه از غصه هام هرچی بگم جون خودت بازم کمه دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار آسمون فریاد زدم یا تو بیا یا منو پیشت برسون فدای تو یه وقت شبا بی خوابی خسته ات نکنه غم غریبی عزیزم سرد و شکسته ات نکنه چادر شب لطیفتو از روت شبا پس نزنی تنگ بلور آبتو یه وقت ناغافل نشکنی اگه واست زحمتی نیست بر سر عهدمون بمون منم تو رو سپردمت دست خدای مهربون راستی دیروز بارون اومد منو خیالت تر شدیم رفتیم تا اوج آسمون با ابرا هم سفر شدیم از وقتی رفتی آسمون پر کبوتره زخم دلم خوب نشده از وقتی رفتی بدتره فدای تو نمی دونی بی تو چه دردی کشیدم ! حقیقتو واست بگم به آخر خط رسیدم رفتی و من تنها شدم با غصه های زندگی قسمت تو سفر شدو قسمت من آوارگی به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته یه قلب تنها و کبود هلاک یک نگاهته من میدونم‌من میدونم همین روزاعشق من ازیادت میره بعدش خبر میدن بیا که داره عشقت میمیره عکسای نازنین تو با چند تا گل کنارمه یه بغض کهنه چند روزه دائم در انتظارمه تنها دلیل زندگی! با یه غمی دوست دارم داغ دلم تازه میشه اسمتو وقتی میارم وقتی تو نیستی چه کنم با این دل بهونه گیر مگه نگفتم چشاتو از چشم من هیچ وقت نگیر حرف منو به دل نگیر همش غم غریبیه تو رفتی من غریب شدم چه دنیای عجیبیه! میگم شبا ستاره ها تا می تونن دعات کنن نورشون بدرقه پاکی لحظه هات کنن تنها دلیل زندگیم! با یه غمی دوستت دارم... 
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
یک اتفاق سرخ به اندازه ی غروب
داغ از تنور سینه ی تب کرده ی جنوب
تاراج یک مترسک و هربار یک کلاغ
از من نمانده هیچ به جز تکه های چوب
زیباترین گناه من اینجا جهنم است
من متهم به عشق تو، یک اتهام خوب
از دور دست حادثه، ماری مرا گزید
زهری که بی تو در تن من میکند رسوب
من روبروت هستم، از پشت سر بزن
روی صلیب ساعت خود قلب من بکوب
با تیک تاک قلب تو من کوک میشوم
حالا که رفته است، همه، لحظه های خوب
|
||
|
|
||
|
من پذیرفتم شکست خویش را
پندهای عقل دور اندیش را
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است
می روم شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم آغوشت کنم
می روم از رفتنم دل شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
گرچه تو تنها تر از من می روی
آرزو دارم تو هم عاشق شوی
آرزو دارم بفهمی درد را تلخی برخوردهای سرد را....
|
||
|
|
||
|
رفتی دوباره همچو تو ای یار هرگزم . . . شور و دل و دماغ به اصرار هرگزم . . .
|
||
|
|
||
|
همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم از داغ نا پیدای دل
همچو موجم یک نفس آرام نیست
بس که طوفان زا بود دریای دل
دل اگر از من گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل
ما ز رسوایی بلند آوازه ایم
نامور شد هر که شد رسوای دل
گنج منعم خرمن سیم و زر است
گنج عاشق گوهر یکتای دل
در میان اشک نومیدی رهی خندم از امید واری های دل
|
||
|
|
||
|
ی نگاه مهر تو آینهء فردای من
رنگ چشمانت عسل ریز است ای دریای من
مثل گلهای سحر مثل کبوترهای عشق
غرق شادی می شود با یاد تو رویای من
نو بهار زندگی یک فصل از غمهای توست
من غمت را دوست دارم ای گل زیبای من
کاش می شد زندگی را عشق را مهربانی را هدیه میدادم به تو ای عشق بی همتای من
|
||
|
|
||
|
انده ام میان رفتن و ماندن میان خاطره ساختن و خاطره شدن
|
||
|
|
||
|
یکی آمد که دنیایش شروعی تازه در من بود
پر از احساس موسیقی، شبیه لحن سوسن بود
ردیف آرزوهایش کمی تا قسمتی ابری
نگاه ساده اش اما،همیشه صاف و روشن بود
حریم پاک مریم را به کرکس ها نمی بخشید
برایش ناز سنجاقک، همیشه سهم لادن بود
به زخم گل نمی خندید،مهتابی تر از شب بود
همیشه بود، و می آمد ولی از جنس رفتن بود
شبی در شعر من گم شد،کسی که با غزل آمد
همان عزیزی که دنیایش شروعی تازه در من بود
شبی در عالم مستی نشستم گریه ها کردم
برای این دل خسته ی عشقم شبی تا صبح دعا کردم
دعا کردم که مهرش برود از دل من ولی آهسته می گفتم ، خدایا اشتباه کردم
|
||
|
|
||
|
بی تو هیچم هیچ همچون سال بی ایام خویش
|
||
|
|
||
|
در تنم جاری است صد ها چشمه ی نور سرخ وسبز
چه كسی خواهد دید مردنم را بی تو
گاه میاندیشم خبر مرگ مرا با تو چه كسی میگوید
آنزمان كه خبر مرگ مرا میشنوی
روی خندان تو را كاشكی میدیدم
شانه بالا زدنت را بی قید
و تكان دادن دستت كه مهم نیست زیاد
و تكان دادن سر
راستی
چه كسی باور كرد جنگل جان مرا آتش عشق تو خاكستر كرد
|
||
|
|
||
|
برایم مهم نیست دوباره برگشته ای و هر جور هست میخواهی همان باشم که بودم ولی نمیتوانم دیگر دوستت داشته باشم.و تمام وجودم سرشار از تنفر است .
از تو متنفرم حتی اگر اندازه تمام ستاره های آسمان هم دوستم داشته باشی
برایت آرزوی مرگ نمیکنم چون باید بمانی و خوشبختی من و بد بختی خود را ببینی .
منتظر ان روز هستم. مانند روزی که رفتی و گفتی دیگر باز نمی گردی.
|
||
|
|
||
|
جای من خالیست جای من در عشق جای من در لحظه های بی دریغ اولین دیدار جای من در شوق تابستانی ان چشم جای من در زندگی خالیست جای من در طعم لبخندی كه از دریا سخن می گفت جای من در گرمی دستی كه با خورسید نسبت داشت جای من در نمره های بیست جای من خالیست
|
||
