درد و دل |
||
|
سهم من اززندگی خدائیست به بزرگی هرانچه که دیده ام! راه رابازمیکندبرای برداشتن قدمهایی پوچ...!!! میدانم دوستم دارد!اگرصددفعه برگردم مراخواهدپذیرفت... زیراامیدبه تکراراشتباهات من ندارد. پس توهم مراباورکن! درزندگی من تکرارنمیشوی!!! |
||
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alternative content | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:|
|
||
|
دستای پینه بسته پاهای خیلی خسته زندگیش در هم شکسته روزگارش خیلی مهزون فکراشم شدن پریشون شاید شد بی دین و ایمون همه جا دلش می گرده شاید که یه روز برگرده تو چشام بازم بخنده با نوای عاشقونه دو کلام بی هیچ بهونه بگه با من مهربونه اگه از من خیلی دوره چون دلش غرق غروره دل من هم صبوره همیشه چشام به راهه پلکای خستم گواهه شب و روز من سیاهه ای خدا یه لطف به من کن زندگیم رو تو عوض کن بینمون صفا به پا کن
|
||
|
|
||
|
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه ناتمام ماندن قشنگترین داستان زندگی است که مجبوری آخرش را با جدایی به سرانجام برسانی ...
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن یک
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه به
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه یخ بستن وجود آدمها و بستن چشمهاست...
|
||
|
|
||
|
آسمان چشم هایت کلِ دنیای ِ من است
|
||
|
|
||
|
ماندن همیشه خوب نیست، رفتن هم همیشه بد نیست، گاهی رفتن بهتر است.گاهی باید رفت. باید رفت تا بعضی چیز ها بماند. اگر نروی هر انچه ماندنیست خواهد رفت. اگر بروی شاید با دل پر بروی و اگر بمانی با دست خالی خواهی ماند. گاهی باید رفت و بعضی چیزها که بردنی ست با خود برد، مثل یاد،مثل خاطره ،مثل غرور، و انچه ماندنیست را جا گذاشت،مثل یاد،مثل خاطره،مثل لبخند. رفتنت ماندنی می شود وقتی که باید بروی،بروی. و ماندنت رفتنی میشود وقتی که نباید بمانی بمانی. برو و بگذار چیزی از تو بماند که نبودنت را گرانبها کند. برو وبگذار پیش ازاینکه رفتنت دردی بر دلی بنشاند،خاطره ای پر حسرت شود برو و نگذار ماندنت باری بشود بر دوش دل کسی که شکستن غرورت برایش از شکستن سکوت اسانتر باشد.عشقت را بردار و برو.خوب برو. زیبا برو. سر به زیر برو هر چند با اندوه با لبخندی بر لب برو هر چند باری سنگین بر دل و بر دوش. شاد برو،شاد ازاین باش که اگر ترا نشناخت،عشق شناخت برو و بدان هر جا بروی دست عشق را بر شانه ی خود حس خواهی کرد نگاهت عاشقانه خواهد شد و صدایت اشنا. وقار را در گام هایت می توان دید و اندوهی عارفانه را در لبخندت. همه ی اینها از ان است که عشق قلب ترا ماُمنی برای بیتوته ی خویش یافته است و همراهت خواهد ماند تا محضر حضرت دوست، انکه می ماند اسیر عادت و خویشتن خواهی میشود. ذائقه ی جانش تلخ میشود از شور و شیرین های زود گذر و غبار مینشیند بر اینه ی روحش. رفتن همیشه بد نیست. انگونه باید بروی که دیده شوی و حضورت مثل لمس بال یک پروانه حس شود. انگونه برو که هیچ نگاهی نتواند ترا انکار کند و هیچ دلی نتواند... برو،فقط برو. وقتی بروی همه چیزهایی که باید بیاید می اید.
|
||
|
|
||
|
پسرک بی‌آن که بداند چرا، سنگ در تیرکمان کوچکش گذاشت و بی‌آن که بداند چرا، گنجشک کوچکی را نشانه رفت. پرنده افتاد، بال‌هایش شکست و تنش خونی شد. پرنده می‌دانست که خواهد مرد اما...
|
||
|
|
||
|
آمدي وه كه چه مشتاق و پريشان بودم
تا برفتي ز برم صورت بي جان بودم
|
||
|
|
||
|
ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی
چه کنم؟ که هست اینها گل خیرآشنایی
همه شب نهاده‌ام سر، چوسگان، بر آستانت
که رقیب در نیاید به بهانه‌ی گدایی
مژه‌ها و چشم یارم به نظرچنان نماید
که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی
در گلستان چشمم ز چه روهمیشه باز است؟
به امید آنکه شاید تو به چشم من درآیی
سر برگ گل ندارم، به چه رو روم به گلشن؟
که شنیده‌ام ز گلها همه بوی بی‌وفایی
به کدام مذهب این به کدام ملت است این؟
که کشند عاشقی را، که توعاشقم چرایی؟
به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند
که برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟
به قمار خانه رفتم، همه پاکباز دیدم
چو به صومعه رسیدم همه زاهدریایی در دیر می‌زدم من، که یکی زدر در آمد
که : درآ، درآ، عراقی، که توهم از آن مایی 
|
||
|
|
||
|
برای تو می نویسم که عاشقانه میخوانی درد دلم را…
برای تو مینویسم ، برای تو که میدانم مثل من عاشقی
یا در غم عشقت نشسته ای
مینویسم تا بخوانی ، من با یک دنیا احساس نوشته ام
تو نیز با چشمان خیست بخوان
این دفتر کهنه که هر صفحه از آن با کلام عشق آغاز شده
برای همه است ، برای عاشقان وبرای آنهاییست
که در غم دوری عشق نشسته اند و
آنها که تنها در گوشه ای نشسته اند
بخوان تا من نیز عاشقانه برایت بنویسم
برای تو می نویسم که میدانم مثل منی
همصدا با من ، و همنشین با اشک
برای تو مینویسم که عاشقترینی
کاش روزی کنار هم تمام این غمها به خنده تبدیل شود
|
||
|
|
||
|
برم جایی که از تو دور باشم تو پای منو از قلبت بُریدی خودت خواستی که من اینجور باشم
مدارا کردم و چیزی نگفتم
برام بودنِ تو بازی نبود و
به این بازی دلم راضی نبود و از اول آخرش رو می دونستم تو تونستی ولی من نتونستم
برات بودنِ من کافی نبود و
حقیقت اینکه می بافی نبود و
|
||
|
|
||
|
هر شب در رویاهایم تو را می بینم و احساس ات می کنم
|
||
|
|
||
|
درباره ی لبخندت: که بی ریا نثار هر احمقی میکنی درباره ی زیبایی ات: که دست خودت نبوده است... درباره ی تارهای مویت: که بی خیال از نگاه شک آلوده ی احمق ها از روسری بیرون ریخته اند درباره ی روحت جسمت درباره ی تو و ((زن)) بودنت قضاوت میکنند تو نترس و زن بمان احمق ها همیشه زیادند نترس از تهمت دیوانه های شهر که اگر بترسی رفته رفته زن مردم نما میشوی
|
||
|
|
||
|
خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن
ببين هم گريه هام از عشق .چه زندوني برام ساختن خداحافظ گل پونه .گل تنهاي بي خونه
لالايي ها ديگه خوابي به چشمونم نمي شونه يكي با چشماي نازش دل كوچيكمو لرزوند
يكي با دست ناپاكش گلاي باغچمو سوزوند تو اين شب هاي تو در تو . خداحافظ گل شب بو
هنوز آوار تنهايي داره مي باره از هر سو خداحافظ گل مريم .گل مظلوم پر دردم
نشد با اين تن زخمي به آغوش تو برگردم نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم
از اين فصل سكوت و شب غم بارونو بردارم نمي دوني چه دلتنگم از اين خواب زمستوني
تو كه بيدار بيداري بگو از شب چي مي دوني تو اين روياي سر دم گم .خداحافظ گل گندم
تو هم بازيچه اي بودي . تو دست سرد اين مردم خداحافظ گل پونه . كه باروني نمي توني
...طلسم بغضو برداره .از اين پاييز ديوونه خداحافظ .....! خداحافظ همين حالا، همين حالا که من تنهام خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام خداحافظ کمی غمگين، به ياد اون همه ترديد
به ياد آسمونی که منو از چشم تو ميديد اگه گفتم خداحافظ نه اينکه رفتنت ساده اس
نه اينکه ميشه باور کرد دوباره آخر جاده اس خداحافظ واسه اينکه نبندی دل به رؤيا ها
بدونی بی تو و با تو، همينه رسم اين دنيا خداحافظ خداحافظ همين حالا خداحافظ
|
||
|
|
||
|
چگونه از خود نمیرم حال آنکه می دانم
|
||
|
|
||
|
اگر ماه بودم به هرجا که بودم سراغ تورا از خدا می گرفتم وگر سنگ بودم به هرجا که بودی سر رهگذار تو جا می گرفتم اگر ماه بودی به صد ناز شاید شبی بر لب بام من می نشستی وگر سنگ بودی به هرجا که بودم مرا می شکستی مرا میشکستی
|
||
|
|
||
|
كار ما نیست شناسایی (( راز )) گل سرخ .
|
||
|
|
||
|
پرده را برداریم :
|
||
|
|
||
|
زندگی رسم خوشایندی است .
|
||
|
|
||
|
من به مهمانی دنیا رفتم
|
||
|
|
||
|
کسی رو که دوستش داری نتونی بهش بگی که دوستش داری وچقدر بده که کسی تورو دوست داشته باشه واینو نتونه بهت بگه . . .
|
||
|
|
||
|
دیدی آنرا که تو خواندی به جهان یار ترین سیـ ـنه را ساختی از عشقش سر شارترین آنکه می گفت منم بهر تو غمخوار ترین چه دل آزار شد آخر،چه دل آزار ترین . . . دیدی ای دل ؟
|
||
|
|
||
|
تو دل منو شکستی و لی من دل تو رو نمی شکنم چون یک دل شکسته بهتر از دو دل شکسته است . . .
|
||
|
|
||
|
زتو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران وای به حال دگران . . .
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
در زمانهای قدیم وقتی هنوز پای انسان ها به خلقت نرسیده بود
|
||
|
|
||
|
دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی گرفت و بستری شد.
مردم میگفتند چه خوب عروس نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا باشد.
20 سال بعد از ازدواج زن از دنیا رفت، مرد عصایش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود. و مرد گفت: "من کاری جز شرط عشق را به جا نیاوردمد"
|
||
